خورشت ها و تاریخچه ان در پورتال جامع فرانیاز فراترازنیاز
خورش به گروهی از غذاها گفته می‌شود که ترکیبی آب‌دار از سبزیجات سرخ شده
و یا حبوبات آب پز هستند که همراه با گوشت پخته میشوند.
کلمه خورش از برساختهای فعل خوردن است. در ایران قدیم قوت اصلی مردم نان بوده است
و برای قابل خوردن کردن آن چیزی با آن همراه می کردند که به آن “نان خورش” می گفتند.
مثلاً سعدی می گوید «یکی نان خورش جز پیازی نداشت». به تدریج کلمه خورش به
مفهومی سوا از نان اطلاق می شود تا جایی که امروزه معمولاً خورشها همراه برنج خورده می شوند.
در آشپزی ایرانی
در آشپزی ایرانی خورش (یا خورشت) کاربرد فراوان دارد و معمولاً خورش با نان یا برنج ساده،
که ممکن است به صورت پلو یا کته تهیه شده باشد، خورده می‌شود. خورشهای ایرانی ترکیبی از گوشت،
سبزیجات خشک یا تازه و حبوباتی چون عدس و لوبیا هستند. ایرانیان چلوخورش که به آن برنج و خورش
هم گفته می‌شود را در غذاهای روزانه، میهمانی‌ها و مراسم رسمی استفاده می‌کنند.
از انواع خورشهای ایرانی می‌توان به خورشهای فسنجان، قرمه سبزی، خورش قیمه، قیمه بادمجان،
خورش کرفس، خورش آلو اسفناج، خورش هویج، خورش کنگر، خورش بامیه،
خورش خلال بادام و انواع خورش مرغ (مانند مرغ ترش و مسمای مرغ)اشاره کرد.
