روانشانسی کودکان درپورتال جامع فرانیاز فراترازنیاز هرایرانی

مهم ترین مطالب روانشناسی کودکان در سایت فرانیاز

روانشانسی کودکان

5 کاری که عزت نفس کودک را تقویت می کنند

روانشانسی کودکان

عزت نفس
همه ی ما می خواهیم که فرزندانمان عزت نفس داشته باشند .

همه ی ما مطالبی در مورد چگونگی رشد عزت نفس فرزندانمان شنیده ایم.

آنچه که ما گاهی نمی دانیم ، کارهاییست که به واقع به رشد شناخت از خود و عزت نفس کودک آسیب می زند.

دنیایی پر از امکانات بی پایان

روانشانسی کودکان
وقتی فرزند ما دارای عزت نفس باشد، دنیا فضایی پر از امکانات بی پایان است.

داشتن آگاهی و معرفت نسبت به خود که شامل اعتماد به نفس و توانایی تاثیر گذاری بر زندگی خود می باشد،

تاثیر قابل توجهی بر احساس خوشبختی در سر تا سر زندگی فرد دارد.

اما چطور به فرزندمان کمک کنیم تا این شناخت نسبت به خود را کسب کند

و در طول زندگی آن را حفظ کند. کمک برای کسب این ویژگی آنقدر که به نظر می رسد سخت نیست.
راه کارهای فرزند پروری زیادی برای رشد اخلاقی، موفقیت، اعتماد به نفس و عزت نفس بچه ها وجود دارد.
وقتی صحبت از عزت نفس به میان می آید، مسائلی وجود دارند

که ما فکر می کنیم اعتماد به نفس و عزت نفس را تقویت می کنند ،

اما در واقع نتیجه معکوس دارند.

راه حل هایی وجود دارند تا شما از این اشتباهات جلوگیری کنید .

در این مقاله ۱۰ مورد مشخص شده

که با جلوگیری از ارتکاب آنها اعتماد به نفس کودک را تقویت می کنیم.

_ به طور مداوم کودک را مورد تعریف و تحسین قرار ندهید:

روانشانسی کودکان
بیشتر ما معمولا این کار را انجام می دهیم،

چون بر این باوریم که ستایش و تعریف و تمجید کودک اعتماد به نفس او را بالا می برد. البته که کودکان به بازخورد مثبت ما نیاز دارند،

اما سیل عظیم و دائمی جملاتی شبیه به: تو فوق العاده ای، تو یک فوتبالیست بی نظیری و… در جهت رشد اعتماد به نفس کودک کمک نمی کند.

در عوض تشویق ها را به سمت کار ویژه ای که فرزندتان انجام می دهد

هدایت کنید، صرف نظر از نتیجه. به جای این که بگویید:

(( تو یک نقاش بی نظیر هستی. من عاشق این نقاشی زیبای تو هستم. ))

بگویید: ((وای، این حسابی رنگارنگ هست. حتما وقت زیادی را برای کشیدنش صرف کردی. بیا بگردیم دنبال یک جایی که آویزانش کنیم، تا بتونیم دائم ببینیمش. ))
توجه کنید که چه تفاوت نامحسوسی وجود دارد؟

شما تلاش کودک را تشویق می کنید.

بدون انجام هیچ قضاوتی و این که آیا کاری را که او انجام داده را دوست دارید یا نه؟ فرزند شما این پیام های خانگی را دریافت می کند:

من تلاشگر هستم. مادر و پدرم متوجه تلاش های من هستند.

شاید فرزند کوچک شما نتواند این پیام ها را به این شیوه بیان کند،

اما قلب او آنها را به وسیله ی احساسی که از تشویق ویژه ی شما دریافت می کند

به وضوح و روشنی درک خواهد کرد.

_ هر دقیقه ی بیداری او را به ارکستر تبدیل نکنید:

روانشانسی کودکان
اگر چه که برنامه ریزی برای فعالیت های کودک جهت کک به کسب مهارت های اجتماعی ضروری است .

اما این موضوع هم مهم است که فرزندتان زمان هایی را برای بی کاری داشته باشد،

تا جستجو و کشف کند که چه تفنن ها و تخیل هایی را دوست دارد. این ها لحظات سکوت هستند، که بچه ها به سمت دستکاری های خودشان می روند.

در واقع آنها به جستجو و کشف غرایضی می پردازند که آنها را منحصر به فرد می سازد. اجازه دهید

تا فرزندتان علایقی را که به نظر می آید به صورت فطری به سمت آنها کشش دارد

را هدایت و حمایت کند.
لازم نیست که کودک همیشه فعالیت های سازمان یافته ای داشته باشد.

او می تواند قلعه هایی در جعبه شنی بسازد، یا در زمین بازی صخره نوردی کند

که این ها می توانند پاسخ به ندای درونی او باشند.

از این فعالیت ها که به این شکل پدیدار می شوند حمایت کنید.

در این صورت می توان امیدوار بود

که شما یک معمار یا پژوهشگر و یا قهرمان نجات برای آینده پرورش دهید.

_ نگویید که همه چیز بسیار خوب خواهد شد:

روانشانسی کودکان
به نظر می آید این با هر آنچه که آموخته ایم متناقض باشد،

و شاید یک حرکت و تغییر مسیر باشد از شیوه ای که خودمان تربیت شده ایم.

قوت قلب دادن از نوع پدر _ مادری (که همه چیز خوب خواهد شد…)

بر خلاف تصور، در رشد اعتماد به نفس و عزت نفس کودک مفید نخواهد بود.

حقیقت این است که ما نمی توانیم تضمین کنیم که همه چیز در هر شرایط عالی خواهد بود. موضوع مهم این است که به کودک این احساس و اطمینان خاطر را بدهید

که شما همیشه برای کمک به او آماده هستید. به او بگویید:

((این واقعا سخت است، متاسفم . دوستانت نمی خواهند با تو بازی کنند.

بیا راجع بهش صحبت کنیم. شاید احساس بهتری پیدا کنی. ))

در این جا هدف این نیست که همه چیز را برای کودک خوب و قابل قبول جلوه دهید .

بلکه مهم این است که به او کمک کنید تا یاد بگیرد چه طور عمل کند

و به بهترین شکل از عهده ی شرایط سخت برآید.

_ در مورد خودتان از موضع ضعف صحبت نکنید:

روانشانسی کودکان
فرزند شما همیشه در حال نگاه کردن و گوش دادن به شماست. او ذهنیتش در مورد کارکرد دنیا را بر اساس رفتاری که از شما نسبت به خودتان میبیند می سازد.

او را هدایت کنید ، او با میل و رغبت شما را دنبال خواهد کرد.

اگر دوست دارید خودگویی های فرزندتان مشفقانه، مهربان و حاوی اعتماد به نفس باشد، پس نمونه و الگویی همین گونه باشید.

_ منتظر فرزندتان نمانید:

روانشانسی کودکان
گوش به فرمان و در خدمت کودک بودن راه افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس او نیست. انجام کارهای کودکتان که خودش می تواند

آنها را انجام دهد، هیچ کمکی برای رشد احساس کارایی و کارامد بودن به وی نمی کند.

هدف ما این است که کودکان مستقلی را پرورش دهیم که می توانند

از خودشان مراقبت کنند.

بچه ها بیشتر زمانی احساس شایستگی و توانمندی می کنند

که بتوانند وظایفشان را انجام دهند و از خودشان مراقبت کنند.

_ نگویید فراموشش کن:

روانشانسی کودکان
وقتی شرایط سخت و دشوار احساس کودک نسبت به خودش را تهدید و تخریب می کند،

گفتن: ((فراموشش کن)) هیچ کمکی برای ایجاد اعتماد به نفس به وی نمی کند.

در عوض با او همدلی کنید :

((این موضوع واقعا برای تو ناراحت کننده است. فکر می کنی چه چیزی می تونه بهت کمک کند؟

ناراحتیت چه قدر بزرگه؟ اندازه ی خودته؟ بزرگتره؟

اندازه ی این اتاقه؟ … به نظرت چطور میتونیم کوچیکش کنیم؟))

اگر فرزند شما هیچ انرژی و ایده ای برای پیشنهاد دادن نداشت،

مثل گوش دادن به موسیقی و حرکت دادن بدن ، شما این کار را انجام دهید.

با این 8 تمرین به فرزندانتان نشان دهید آنها را دوست دارید

روانشانسی کودکان

من اعتقاد زیادی به این دارم که به فرزندانتان بگویید آنها را دوست دارید .

همچنین به شدت معتقدم که به آنها با رفتارتان هم نشان دهید که آنها را دوست دارید .

در واقع با این روند به فرزندانتان خواهید گفت که معمولا رفتارها با صدایی بلندتر از کلمات صحبت می کنند .

و باید با رفتارتان الگویی در این زمینه برای فرزندانتان باشید .

در نتیجه من تصمیم گرفتم که با یک سری ایده های ساده که بتوانیم هر روز آنها را اجرا کنیم، جلو برویم تا به کودکان نشان دهید که آنها را دوست دارید .

روانشانسی کودکان

این تمرینات سخت نیستند و زمان زیادی نمی گیرند، و اگر شما بتوانید

هر روز آنها را انجام دهید ، می توانید دلگرم باشید که به این که فرزند شما شب با احساس عشق و این که او را دوست دادید به رختخواب می رود.

و واقعا والدین چه چیزی بیشتر از این می خواهند؟

در نتیجه در این مقاله ۱۵ کاری که شما می توانید هر روز انجام دهید

تا به فرزندانتان نشان دهید که آنها را دوست دارید را آورده ایم.

_ از کاری که انجام می دهند یا حرفی که می زنند ، تعریف و تمجید کنید:

همه دوست دارند که مورد ستایش قرار بگیرند

و کودکان هم از این قائده مستثنی نیستند.

به حرفها و رفتارهای خوبی که آنها ابراز می کنند

توجه کنید و در تعریف و تمجیدهایتان به آنها اشاره کنید.

_ هنگام ورورد و خروجشان آنها را به آغوش بکشید:

زندگی پر مشغله ی امروزی به راحتی به ما کمک می کند که مسائل ساده ی زندگی را فراموش کنیم.

من هرگز اجازه نمی دهم که فرزندانم بدون در آغوش کشیده شدن از منزل خارج شوند

این موضوع خصوصا خیلی کمک کننده است برای روزهایی که صبح با هم درگیری داریم. با این کار آنها حداقل می دانند

که شما گذشته از اتفاقی که صبح پیش آمد ، هنوز آنها را دوست دارید.

_ تماس چشمی را دو برابر کنید:

امروز والدین زمان زیادی را در فضاهای مجازی سپری می کنند،

و به شدت مشغول کارهای متفاوتی هستند  در نتیجه فراموش می کنیم

که ساده ترین راه برای این که به اطرافیانمان نشان دهیم که حواسمان به آنها هست این است که با آنها تماس چشمی داشته باشیم و به آنها نگاه کنیم.

در نتیجه تمرین ساده ای که شما باید انجام دهید این است که تماس چشمی با فرزندانتانن را دو برابر کنید .

و بازی ها و تماس های آنلاینتان را متوقف کنید.

_ به فرزندانتان نشان دهید که شما به خاطر آنها تلفن همراهتان را خاموش می کنید و پای صحبتشان می نشینید تا در مورد هر آنچه می خواهند صحبت کنند:

من به خیلی دلایل مثل وبلاگ نویسی و یا هر آنچه که در فضای مجازی انجام می شود درگیر موبایلم هستم.

من معمولا برای این که به فرزندانم نشان دهم که تنظیم می کنم که این کارها را در زمان دیگری انجام دهم ، تلفنم را خاموش می کنم، تا به آنها بگویم من اینجا هستم

تا گوش کنم.و البته بزرگسالان هم به زمانهای خالی از فضاهای مجازی نیاز دارند.

_ به بعضی چیزهایی که دوست دارید بگویید (نه)، بگویید (بله):

سالها از من زمان برد تا بتوانم قوانین سخت گیرانه ام را کمی نرم تر کنم.

اما بله گفتن به درخواست فرزندتان می تواند شادی و خوشحالی او را دوچندان کند،

و باعث می شود آنها بفهمند که شما حواستان به خواسته های آنها هست.

البته در چهار چوب.

_ از آنها تشکر کنید که بچه های خوبی هستند:

بچه ها نیاز دارند بدانند که کارهای خوبی انجام می دهند و خوب هستند.

کلمه ی فوق العاده ، برای اعتماد به نفس یک تقویت و تشویق بسیار زیاد

محسوب می شود.

_ بدون کلافگی به داستانش گوش کنید:

از فرزندتان بخواهید تا یک داستان راجع به روزی که سپری کرده یا خوابی که دیشب دیده، بگوید.

یا اگر شما سر حال هستید به او بگویید دوست دارید

یک داستان در مورد برنامه مورد علاقه اش بگوید.بچه ها دوست دارند

اتفاقاتی را که پیش می آید به اشتراک بگذارند.

اما شما باید به آنها نشان دهید که واقعا در حال گوش کردن به آنها هستید.

به آنها اجازه دهید تا روزانه یک داستان برایتان تعریف کنند.

در نتیجه آنها احساس می کنند آنها را دوست دارید.

_ به آنها بگویید که شما ۱۵ دقیقه وقت برای با هم بودن دارید،

سپس اجازه دهید تا آنها برای چطور گذراندن این زمان برنامه ریزی کنند:

من این یکی را خیلی دوست دارم و انجام آن به نظر من به عنوان یک مادر ،

فوق العاده است.

اگر آنها این زمان را برنامه ریزی کنند

من متوجه می شوم که فرزندان من چه نیاز و درخواستی دارند؟

گاهی آنها فقط می خواهند که در آغوش کشیده شوند.

گاهی آنها می خواهند که بازی کنیم. گاهی می خواهند کتاب بخوانیم و…

این یک روش فوق العاده است که فرزندانتان بفهمند شما آنها را دوست دارید

و یک راه عالی برای این که شما به نیاز هایشان پی ببرید.

اختلال طیف اوتیسم

روانشانسی کودکان

دومین اختلال که در دسته اختلالات عصبی_رشدی به آن می پردازیم، اختلال طیف اوتیسم می باشد.

این اختلال دامنه ای از اختلالات جدی را در شیوه ای که افراد با دیگران تعامل و ارتباط برقرار می کنند

و رفتارهایی که الگوهای تمایلات و فعالیت های فرد را شامل می شوند، در بر می گیرد.

( اختلال طیف اوتیسم چهار اختلال اوتیستیک، آسپرگر، از هم پاشیدگی کودکی، اختلال رشد فراگیر را نیز شامل می شود.)

روانشانسی کودکان

متخصصان بالینی برای تشخیص دادن اختلال طیف اوتیسم ، کودکان را در دو زمینه ی اصلی ارزیابی می کنند.

زمینه ی اول اختلالات اجتماعی و ارتباط را شامل می شود.

زمینه ی دوم دامنه ی محدود تمایلات و عملکرد رفتارها و فعالیت های تکراری را در بر می گیرد.

متخصصان بالینی در هر زمینه یکی از سطوح شدت را مشخص می کنند:

الف) به کمک نیاز دارد،

ب) به کمک قابل ملاحظه ای نیاز دارد،

ج) به کمک خیلی زیاد نیاز دارد.

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است

در زمینه ی ارتباط، تاخیرهای رشدی را در استفاده از زبان نشان دهند،

اما این جنبه ی خاص تشخیص منحصر به اختلال طیف اوتیسم نیست. افراد مبتلا به این اختلال نقایصی را در جنبه ی اجتماعی ارتباط نیز دارا هستند،

ممکن است از تماس چشمی خودداری کنند، جلوه های صورت ، حرکات ایما و اشاره و حتی وضع اندامی آنها ممکن است

از نظر دیگران عجیب و غریب و حتی غیر عادی به نظر برسد.

برای مثال ، درک کردن زبان بدن دیگران برای آنها دشوار است، و نیز زبان بدن خود آنها هم ممکن است از نظر دیگران عجیب باشد.

الگوهای روابط دوستی کودکان مبتلا به طیف اوتیسم با الگوهای کودکانی که به این اختلال مبتلا نیستند تفاوت دارد، زیرا به نظر نمی رسد

که آنها از بازی کردن با دیگران ، در میان گذاشتن تجربیات ، یا پرداختن به تعاملات داد و ستد اجتماعی لذت ببرند.

در موارد شدید امکان دارد که آنها کاملا از تعامل های اجتماعی اجتناب ورزند،

یا حداقل سعی نکنند تعامل را با دیگران شروع کنند.

بازی تخیلی، مولفه ی ضروری برای رشد عادی، این کودکان را با چالش های زیادی رو به رو می سازد.امکان دارد که آنها قادر نباشند

به نوعی از الگوی بازی های خیالی که تعامل های اجتماعی معمول کودکان خردسال را مشخص می کنند ، بپردازند.

مراحل رشد مهارت های حرکتی درشت

روانشانسی کودکان

مهارت های حرکتی درشت چه هستند؟

_ مهارت های حرکتی درشت، حرکات و جنبش های بزرگی هستند

که به وسیله مغز و گروه عضلات درشت مثل بازوها، پاها و تنه هماهنگ و هدایت می شوند.

_ نمونه هایی از مهارت های حرکتی درشت عبارتند از: خزیدن ، راه رفتن، دویدن، پریدن

_ مهارت های حرکتی درشت به ما اجازه می دهند

تا محیط اطرافمان را کشف کنیم.

مهارت های حرکتی درشت مربوط به سن ( تولد تا ۱ سالگی):

_ ۱ الی ۳ ماهگی: سر و تنه را برای غذا خوردن به مدت ۱۰ ثانیه بالا نگه می دارد.

_ ۴ ماهگی: از شکم به پشت غلت می زند

_ ۵ ماهگی: از پشت به شکم غلت میزند

_ ۵ ماهگی: به صورت مستقل البته با تکیه بر یک تکیه گاه می نشیند

_ ۶ الی ۷ ماهگی: به صورت مستقل صاف می نشیند

_ ۸ الی ۹ ماهگی: روی شکم می خزد ( سینه خیز می رود)

_ ۹ الی ۱۰ ماهگی: چهار دست و پا راه می رود

_ ۱۰ ماهگی: در یک مکان ثابت و محکم می ایستد و با کمک و گرفتن مبلمان راه می رود

_ ۱۲ الی ۱۵ ماهگی: به صورت مستقل راه می رود

مهارت های حرکتی درشت مربوط به سن ( ۱ تا ۲ سالگی):

_ ۱۴ تا ۱۵ ماهگی: از پله ها به صورت چهار دست و پا بالا می رود

_ ۱۵ تا ۱۶ ماهگی: از پله ها به صورت چهار دست و پا پایین می رود

_ ۱۵ تا ۱۶ ماهگی: در حالیکه یک دستش را به میله یا دیوار تکیه داده

از پله ها بالا می رود

_ ۱۸ ماهگی: به عقب راه می رود

_ ۱۸ الی ۲۰ ماهگی: در حالیکه یک دستش را به میله یا دیوار تکیه داده

از پله ها پایین می رود

_ ۱۸ الی ۲۴ ماهگی: می دود

_ ۲۱ الی ۲۲ ماهگی: به پهلو راه می رود

_ ۲۳ الی ۲۴ ماهگی: به صورت مستقل از پله ها بالا می رود (یک با دو پا در هر پله)

_ ۱۹ الی ۲۴ ماهگی: با دو پا می پرد، ۴ اینچ به جلو، ۲ اینچ به بالا و از ۶ اینچ ارتفاع

_ ۱۹ الی ۲۴ ماهگی: توپ را شوت می کند

_ ۱۹ الی ۲۴ ماهگی: در صف (قطاری) می ایستد

مهارت های حرکتی درشت مربوط به سن (۲ تا ۳ سالگی):

_ ۲۴ الی ۲۵ ماهگی: به صورت مستقل از پله ها پایین می آید

(یک با دو پا در هر پله)

_ ۲۵ الی ۳۰ ماهگی: توپ تنیس را به اندازه ۷ قدم به جلو پرتاب می کند

_ ۳۱ الی ۳۶ ماهگی: به صورت مستقل از پله ها بالا می رود

(فقط یک پا را در هر پله می گذارد)

_ ۳۱ الی ۳۶ ماهگی: با دو پا می پرد،۲۴ اینچ به جلو، از روی مانع ۲ اینچی،

از ارتفاع ۱۸ اینچی

_ ۳۱ الی ۳۶ ماهگی: حفظ تعادل روی یک پا برای ۳ ثانیه

_ ۳۱ الی ۳۶ ماهگی: گرفتن توپی که از ۵ قدمی اش به سمت او پرت می شود

_ ۳۱ الی ۳۶ ماهگی: پدال زدن سه چرخه

مهارت های حرکتی درشت مربوط به سن (۳ تا ۶ سالگی):

_ ۳۷ الی ۴۲ ماهگی: ۴۵ قدم را در ۶ ثانیه می دود

_ ۴۳ الی ۴۸ ماهگی: : به صورت مستقل از پله ها پایین می رود

(فقط یک پا را در هر پله می گذارد)

_ ۴۳ الی ۴۸ ماهگی: بر روی یک پا می پرد

_ ۴۹  الی ۵۴ ماهگی: سریع می دود

_ ۴۹ الی ۶۰ ماهگی: با دو پا می پرد، ۳۶ اینچ به جلو، از روی مانع ۱۰ اینچی، از ارتفاع ۲۴ اینچی

_ ۵۵ الی ۶۰ ماهگی: حفظ تعادل روی یک پا به مدت ۱۰ ثانیه

_ ۵۵ الی ۶۰ ماهگی: ۵ بار لی لی کند

_ ۵۵ الی ۶۰ ماهگی: ۳ بار دراز و نشست برود

_ ۶۱ الی ۷۲ ماهگی: ۸ بار دراز و نشست برود

علائم هشدار دهنده برای سن۶ ماهگی

اگر نتواند:

_ سر یا تنه را برای شیر خورن بالا نگه دارد

_ از پشت به شکم ، یا از شکم به پشت غلت بزند

_ حد اقل ۶۰ ثانیه به صورت مستقل بنشیند

علائم هشدار دهنده برای سن ۱۲ ماهگی

روانشانسی کودکان

اگر نتواند:

_ چهار دست و پا برود

_ با تکیه بر یک مکان محکم و ثابت مثل میز عسلی یا نیمکت بایستد

_ در صورتیکه دست یک بزرگتر را نگه داشته ، وزنش را روی پاهایش نگه دارد

_ استمرار و ادامه ایستادن با تکیه بر یک مکان محکم و ثابت مثل میز عسلی یا نیمکت

علائم هشدار دهنده برای سن ۱۸ ماهگی

روانشانسی کودکان

اگر نتواند:

_ به صورت مستقل بایستد

_ به صورت مستقل راه برود

علائم هشدار دهنده برای سن ۲ سالگی

روانشانسی کودکان

اگر نتواند:

_ به صورت چهار دست و پا از پله ها بالا و پایین رود

_ با گرفتن دست یک بزرگتر یا گرفتن نرده ها از پله ها بالا و پایین رود

_ بدود

_ توپ را پرت کند

علائم هشدار دهنده برای سن ۳ الی ۵ سالگی

روانشانسی کودکان

اگر نتواند:

_ روی یک پا بپرد

_ به صورت مستقل با دو پا بپرد، به جلو، بالا و از ارتفاع

_ توپ را تا ۱۰ قدم به جلو پرت کند

( با حرکت دادن دست و پای مخالف)

_ با کمک دست ها توپی را که به سمتش می آید بگیرد

_ به صورت مستقل از پله ها بالا و پایین برود

( بدون گرفتن دست کسی یا گرفتن نرده ها)

_ سه چرخه را پدال بزند

_ برای مدتی روی یک پا بایستد

چه کسی می تواند کمک کند؟

روانشانسی کودکان

اگر رشد و پیشرفت مهارت های حرکتی درشت کودک شما متناسب با سن او نیست ، باید با یک پزشک متخصص اطفال یا یک فیزیوتراپ کودک مشورت کنید،

تا دلیل اصلی تاخیر کودک شما را تعیین کرده و مداخله های لازم را ارائه دهند.

چه طور در منزل مهارت های حرکتی درشت را رشد دهیم؟

روانشانسی کودکان

_ به کودک اجازه دهیم تا بیشتر زمان بازیش را روی سطح زمین بگذراند

_ کودک را با بازی ها،

تمرینات حرکتی درشت بیشتر و فضاهای بازی بزرگتر آشنا کنیم