روابط زناشویی دردوران بارداری درپورتال جامع فرانیازفراترازنیازهرایرانی
روابط زناشویی دردوران بارداری
روابط زناشویی دردوران بارداری
روابط زناشویی در بارداری می تواند تحت تاثیر عواملی قرار گیرد
که از آن جمله می توان به شیوه رابطه زناشویی زوجین قبل از بارداری
و همچنین مفهوم روابط زناشویی در نظر زوجین،
وضعیت سلامت جسمی و روانی و عوارض دوران بارداری،
باورها و ویژگی های فرهنگی زوجین، نحوه برخورد آنها
با تغییرات فیزیکی زنان طی بارداری و در ضمن
ترس از صدمه به جنین در زمان نزدیکی اشاره کرد.
در بارداری محدودیت هایی جهت نزدیکی وجود دارد که عبارت اند از:
▪ سابقه سقط یا تهدید به سقط یا زایمان زودرس
▪ سابقه انقباضات خودبه خودی رحمی، خون ریزی و یا پارگی زودرس پرده دور جنین
▪ نارسایی دهانه رحم و همچنین تعداد زایمان های متعدد
▪ چهار تا شش هفته آخر بارداری
▪ سابقه فشار خون بارداری
▪ برخی موارد دیگر که توسط پزشک یا ماما عنوان شود.
روابط زناشویی و جنسی در دوران بارداری چگونه باشد؟
روابط زناشویی دردوران بارداری
به رغم موارد بالا، اگر بارداری طبیعی باشد و پزشک یا ماما مانعی برای نزدیکی زوجین عنوان نکند
روابط بلامانع است و در سه ماهه سوم با نظر پزشکی که بارداری را پیگیری می کند
نیز می تواند ادامه یابد. هر چند در بارداری به خصوص
ماه های آخر باید پوزیشن و وضعیت مناسبی در حین نزدیکی در نظر گرفته شود
که به شکم زن باردار فشاری وارد نیاید.
قبلا گفته بودم شاید بعضی خانم ها در حین بارداری
به خصوص سه ماهه اول با کاهش میل جنسی روبه رو شوند
که در برخی متون این مساله را به خستگی و تهوع ناشی از مراحل اولیه رشد جنین
و جفت نسبت می دهند. در برخی از خانم ها این مساله درست برعکس اتفاق می افتد
و به افزایش تمایلات جنسی زن در سه ماهه اول منجر می شود.
به طور کلی اگر منعی برای رابطه جنسی در بارداری نیست تعامل و تماس لازم است
و نوازش کردن خانم ها در دوران بارداری به آرامش فکری و روانی آنها کمک می کند
و موجب می شود فرزند شادتری به دنیا بیاورند
و پس از زایمان نیز زودتر به زندگی زناشویی خود بازگردند.
بعد از تولد فرزند نیز عموما چند هفته (۴ تا ۶) طول می کشد
تا مادران بتوانند در کنار رسیدگی به نوزاد خود را برای رابطه جنسی آماده کنند،
به خصوص در اوایل رشد بچه ممکن است زوجین حریم خصوصی نداشته باشند
تا احساسات جنسی خود را بروز دهند.
توصیه می کنم حتما به حفظ این حریم خصوصی در هر مرحله از زندگی بپردازید
تا زندگی جنسی و به دنبال آن سایر نقاط زندگی مشترک را با نشاط در کنار هم طی کنید
روابط زناشویی و جنسی در سه ماهه اول بارداری
روابط زناشویی دردوران بارداری
تهوع و استفراغ دوران بارداری از هفته ۶ بارداری آغاز می شود،
در این دوران روابط جنسی و یا حتی تصور آن نیز ممکن است
موجب بروز حالت تهوع در زنان باردار شود. اغلب زنان حس می کنند
بویایی شان تقویت شده و هر بویی به نظرشان تهوع آور می رسد.
بروز حساسیت سینه ها به ویژه در سه ماهه اول در زنان چند زا شایع است
وتحریک سینه ها در هنگام برانگیختگی جنسی می تواند دردناک باشد.
بنابراین باید متوقف و یا محدود گردد.
روابط جنسی و زناشویی در سه ماه اول بارداری
روابط زناشویی دردوران بارداری
چه اقداماتی باید انجام دهیم تا در دوران بارداری روابط جنسی بهتری داشته باشیم
در صورت خستگی، زمان آمیزش باید کوتاه تر شود.
این خستگی فیزیکی به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می شود
و می تواند منجر به توقف فعالیت جنسی در بعضی از خانم ها شود.
به همسرتان اجازه دهید تا احساسات شما را در مورد آمیزش و لمس سینه ها درک کند.
به او اطمینان دهید که هنوز دوستش دارید.
بسیاری از خانم ها در طی سه ماهه اول بارداری از زیر دل درد
و کرامپها وکمر درد پس از ارگاسم شکایت می کنند. ماساژ کمر
در این دوره علاوه بر مفید بودن احساس خوشایندی را نیز برای زنان باردار فراهم می نماید.
بنابراین می توانید از همسرتان بخواهید محبتش را با ماساژ دادن،
در آغوش گرفتن و بوسیدن به شما ابراز کند.
اگر دچار تهوع و استفراغ شدید هستید، رابطه عاشقانه تان را با
فرستادن پیام کوتاه و ایمیل با همسرتان حفظ کنید.
برای کاهش تهوع بارداری، مقاله توصیه هایی برای کاهش تهوع در طی بارداری را مطالعه کنید.
ترس از سقط، یکی از عواملی است که زوج ها را ناچار به چشم پوشی از روابط جنسی می نماید.
نگران نباشید پس از هفته ۲۰ بارداری خطر سقط کاهش می یابد
و شما در سه ماهه دوم معمولاً می توانید
با خیال راحت براساس توصیه پزشک و یا ماما به آمیزش بپردازید.
بنابراین در طی این دوره، روابطتان را با ماساژ و بوسه با همسرتان حفظ کنید.
روابط زناشویی و جنسی در سه ماهه دوم بارداری
روابط زناشویی دردوران بارداری
بافتهای داخل و اطراف واژن در این دوره دچار احتقان می شوند
که این پرخونی ناشی از افزایش عروق خونی و خونرسانی در دوره بارداری است.
بافت ها متورم و قرمز مایل به ارغوانی می شوند
و در تمام زمان باقیمانده از بارداری همین حالت را حفظ می کنند،
بنابراین زنان باردار در حالت برانگیختگی فیزیولوژیک به سر می برند.
این حالت برانگیختگی می تواند منجر به لغزنده شدن واژن بشود.
در این دوره بازگشت به حالت عادی پس از ارگاسم، نیازمند وقت بیشتری بوده
و هیچگاه به صورت کامل انجام نمی شود. این حالت به همراه پرخونی لگن می تواند
منجر به بروز کرامپها و کمردرد شود.
دیس پارونی (درد در حین آمیزش عمیق) یکی از عوارض شایع این دوره است
و می تواند ناشی از عفونت مجاری ادراری؛
عدم لغزندگی واژن یا فشرده شدن آلت روی دهانه رحم باشد.
بنابراین علل اولیه باید بررسی و رد شوند.