عکس و عکاسی درپورتال جامع فرانیاز فراترازنیاز هرایرانی

عکس و عکاسی ,عکاسی در لغت به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است

و همچنین به عمل و شغل عکاس نیز گفته می‌شود

این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی خوانده می‌شود

همراه باشید با فرانیاز

عکس و عکاسی

عکاسی چیست؟

عکس و عکاسی

شاید اولین قدم برای شناخت عکاسی و یادگیری آن

تلاش در جهت یافتن معنا و مفهوم عکاسی

( در مفاهیم مختلف آن مثل : هنر عکاسی ، تکنیک عکاسی و عکس برداری، شغل یک عکاس و …) باشد.

البته آن مقدار که به نگارنده مربوط میشود عکاسی یعنی

شخصی – ترجیحا از روی ذوق- دوربینی به دست بگیرد

و دست به ثبت لحظات بزند اما اگر اجازه بدهید میخواهیم

مروری بر مفهوم عکاسی و مفاهیم مرتبط با آن داشته باشیم:

نخست واژه ی عکاسی: در لغت به معنای روش عکاسی و عکسبرداریاست

در بسیاری از زبانها به عکاسی فوتوگرافی (Photography)

و یا واژه ای معادل با آن میگویندکه ترکیبی از دو کلمهٔ

یونانیفتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است.

بنابراین، فتوگرافی را میتوان به معنای نقش کردن با نور دانست.

میتوانید فوتوگرافی و فوتوگراف را با واژه های عکاسی و عکس که در پارسی استفاده میشود ، مقایسه کنید،

همان طور که مشخص است در واژه ی فوتوگرافی نقش “نور” به عنوان عامل اصلی ایجاد یک عکس ( فوتوگراف) کاملا برجسته است

در مقابل در پارسی عکس در واقع به تصویر تشکیل شده ی یک شیء اشاره میکند.

خب این از واژه ی عکاسی !

اما عکاسی را به اصطلاح میتوان ثبت و ایجاد یک تصویر تعریف کرد

که در عموما در دو مرحله ی کلی انجام می‌شود: نخست، بدست‌آوردن

تصویر- تصویر یک شیء یا مجموعه ای از اشیاء-

به وسیلهٔ دوربینو ثبت آن روی نگاتیو(فیلم) یا گیرنده تصویرالکترونیکی

(در دوربینهای دیجیتال) و دوم، ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی(ظهور)،

و پایدارکردن آن(ثبوت).

( به مفهوم ظاهر کردن عکس در عکاسی دیجیتالی بعدها خواهیم پرداخت)

مختصری هم از تاریخچه و پیشینه ی عکاسی یاد کنیم:

عکس و عکاسی

اساس تکنیکی که در دوربین عکاسی استفاده میشود

(تا پیش از مرحله ی ثبت تصویر)، به زمانهای بسیار دور باز میگردد

موزی، ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۴ و ۵ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد

دوربین سوراخ سوزنی[1]را شرح داده‌بودند

( اگر یادتان بیاید در کارتون ایکیوسان هم به این تکنیک اشاره شده بود!

ابن هیثم تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد

و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» استفاده کرده بود.

او برای نخستین‌ بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه‌ ای در آزمایش‌هایش جهت بررسی خواص نور پرداخت.

آلبرتوس ماگنوس در قرن سیزدهم میلادی نیترات نقره و ژرژ فابریسیوس نقره کلرید را کشف کرد.

و دانیل باربارو در سال ۱۵۶۸ میلادی نحوهٔ عملکرد دیافراگم و کارکرد

عدسی در دوربین تاریکخانه‌ای را شرح داد.

ویلهلم هومبرگ در سال ۱۶۹۴ میلادی توضیح داد

که نور چگونه برخی از مواد شیمیایی را تاریک می‌کند

و در سال ۱۸۰۲ میلادی توماس وجوود انگلیسی توانست

بر روی سطح‌ های حساس شده با نیترات نقره تصویر شفافی به دست آورد.

و بدین ترتیب ثبت تصویر هم میسر شد.

اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲میلادی توسط

مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فورنیپس تولید شد

عکس و عکاسی

اما گویا در هنگام رونوشت‌ برداری از بین رفت.

اما نیپس در سال ۱۸۲۶ دوباره توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند

ولی زمان نوردهی این عکس هشت ساعت بود

که زمان بسیار درازی است، و مشکل دیگر هم این بود که تصویر نگاتیو بود

یعنی هر چه سفید بود را سیاه هرچه سیاه بود را سفید نشان می‌داد.

اما به هر حال بدین ترتیب گام مهم ثبت تصویر در عکاسی هم برداشته شد

و پدیده ی عکاسی به سرعت تکمیل شد

( این روند حتی امروزه هم ادامه دارد!)

از آنجایی که صحبت از تاریخچه ی عکاسی خود مستلزم نوشته ی مفصلی است

و از حوصله ی این مقاله خارج است

در بخشی دیگر از سایت به صورت جداگانه به تاریخچه ی عکاسی

و عکاسان خواهیم پرداخت.

همان طور که مشخص است “عکاسی” به طور عمده در سه نقشِ علمی

( پدیده ای در رابطه با نورشناخت در علم فیزیک)

، صنعتی ( کاربردهای عکاسی در زمینه های مختلف صنعت ، پزشکی ، مستندسازی ، جرم شناسی و…)

و هنری ( هنر عکاسی) ظاهر میشود.

که در سایت فوتوگرام بیشتر بر روی جنبه ی سوم ( هنری) تمرکز خواهیم کرد.

تاریخچه عکاسی

عکس و عکاسی

عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است،

بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است.^[۸]

سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است؛

موزی، ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌بودند.

^[۹] در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیاء می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود.

ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ‌سوزنی تلاش کردند

خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن‌ها در پشت دوربین‌های سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا تصویر بازتاب‌شدهٔ روی آن با چشم دیده شود.

^[۱۰] در قرن ششم میلادی، آنتمیوس در آزمایش‌های خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد.^[۱۱]

ابن هیثم تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد

عکس و عکاسی

و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» استفاده کرده بود.^[۱۲]

او برای نخستین‌بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه‌ای در آزمایش‌هایش جهت بررسی خواص نور پرداخت.

^[۱۳] آلبرتوس ماگنوس^{[پانویس ۲]} در قرن سیزدهم میلادی نیترات نقره^[۱۴] و ژرژ فابریسیوس^{[پانویس ۳]} نقره کلرید را کشف کرد.

^[۱۵] و دانیل باربارو^{[پانویس ۴]} در سال ۱۵۶۸ میلادی نحوهٔ عملکرد دیافراگم و کارکرد عدسی در دوربین تاریکخانه‌ای را شرح داد.

^[۱۶] ویلهلم هومبرگ^{[پانویس ۵]} در سال ۱۶۹۴ میلادی توضیح داد

که نور چگونه برخی از مواد شیمیایی را تاریک می‌کند^[۱۷] و در سال ۱۸۰۲ میلادی توماس وجوود^{[پانویس ۶]} انگلیسی توانست

بر روی سطح‌های حساس شده با نیترات نقره تصویر شفافی به دست آورد.^[۱۸]

اتاق تاریک منجر به تکامل عکاسی و پیدایش دوربین عکاسی شد.

اتاق تاریک عبارت از اتاقی بدون پنجره است

که به جز روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده، هیچ نوری به آن وارد نمی‌شود. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبه‌روی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یابد

که قابل دیدن است. بعضی از نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی استفاده می‌کردند.

بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچک‌تر تبدیل شد

به دوربین عکاسی شد یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت

مادهٔ حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویر بازتابش یافته، ثبت و ضبط شوند.^[۱۹]

اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه‌فور نیپس^{[پانویس ۷]} تولید شد

اما در هنگام رونوشت‌برداری از بین رفت.^[۲۰] اما نیپس در سال ۱۸۲۶ دوباره توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند.

^[۲۱] ولی زمان نوردهی این عکس هشت ساعت بود که زمان بسیار درازی است،

و مشکل دیگر هم این بود که تصویر نگاتیو بود یعنی هرچه سفید بود را سیاه هرچه سیاه بود را سفید نشان می‌داد.

به همین دلیل او به دنبال یافتن فرایند بهتری بود

و با همکاری لوئی داگر،^{[پانویس ۸]} آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان هاینریش شولتز^{[پانویس ۹]} در سال ۱۸۱۶ میلادی انجام دادند؛

در آن سال شولتز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره می‌شوند.

انواع عکاسی

عکس و عکاسی

عکاسی معماری

عکاسی معماری، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از آثار معماری و ساختمان‌ها عکسبرداری می‌شود.^[۱۰۹]

در عکاسی معماری، دو فاکتور زاویه دید و نوع لنز مهم‌اند،

زیرا معمولاً آثار معماری بزرگ هستند

و عکاس هم نمی‌تواند به اندازهٔ کافی از آن‌ها فاصله بگیرد؛

به همین دلیل لازم است که زاویهٔ دید لنز زیاد باشد،

یعنی فاصله کانونی کم باشد تا عکاس بتواند همهٔ ساختمان و بنا را در کادر جا دهد.^[۱۱۰]

عکاسی اجسام بی‌جان

عکس و عکاسی

عکاسی اجسام بی‌جان شاخه‌ای از هنر عکاسی است

که به ثبت تصویر از اشیاء بی‌جان و معمولاً غیر متحرک و اشیاء محیط پیرامون می‌پردازد.

عکاسی از اجسام بی‌جان در حقیقت جزو سبک‌های مشکل عکاسی محسوب می‌شود،

عکاسان این سبک باید توانایی نورسنجی دقیق را داشته و از ذوق ترکیب‌بندی بالایی برخوردار باشند.

هدف اصلی در عکاسی طبیعت بی‌جان، بیان ایده و مفهومی خاص، به ساده‌ترین و روشن‌ترین شکل ممکن است.^[۱۱۱]

وجه تمایز اصلی این سبک با سایرسبک‌ها، در حقیقت به چیدمان صحنهٔ عکس مربوط است؛ چیدمان در حقیقت همان چیدن صحنه عکس و ساختن صحنه است؛

در این سبک، عکاسان در حقیقت بیشتر عناصر عکس را می‌سازند تا اینکه صرفاً سرگرم عکاسی باشند.^[۱۱۲]

عکاسی نجومی

عکس و عکاسی

عکاسی نجومی شاخه‌ای از عکاسی است که به وسیلهٔ تلسکوپ و با روش‌های مختلف از ستارهها و سیارات عکسبرداری می‌کند.

زمان نوردهی این عکس‌ها معمولاً از چند دقیقه تا چند ساعت، متفاوت است.

البته با دوربین عکاسی و با هر لنزی می‌توان از ستاره‌ها و سیاره‌های نزدیک عکس گرفت.

^[۱۱۳] در این نوع عکاسی استفاده از سرعت B برای نوردهی طولانی متداول است.

عکاسی ورزشی

عکس و عکاسی

عکاسی ورزشی، شاخه‌ای از عکاسی است

که در آن از صحنه‌های ورزشی و ورزشکاران عکسبرداری می‌شود.

در این نوع عکاسی، تجهیزات و ابزارها نقش مهمی دارند زیرا سوژه متحرک است

و عکاس هم از صحنه دور است

بنابراین داشتن لنزهای قدرتمندی همچون تله و زوم لازم است.

همچنین دوربین هم باید قابلیت استفادهٔ پیاپی شاتر را داشته باشد.^[۱۱۴]

عکاسی پرتره

عکس و عکاسی

عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهرهٔ انسان عکسبرداری می‌شود. عکاسی پرتره انواع مختلفی دارد،

اما در همهٔ آنها تمرکز عکس بر روی چهرهٔ اشخاص است.

پرتره تنها یک عکس ساده نیست، بلکه نمایانگر افکار،

اخلاق و خصوصیات فردی سوژه است.

معمولاً فاصله‌های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید

عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است.

^[۱۱۵] بهتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم

(یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شده

و سوژه با تأکید بیش تری دیده شود.^[۱۱۶]

عکاسی از طبیعت

عکس و عکاسی

عکاسی طبیعت به شاخه‌ای از عکاسی گفته می‌شود که گیاهان،

جانوران، کوه‌ها یا صخره‌ها به نحوی ثبت شده باشند که در آن هیچ گونه اثر مستقیم یا غیر مستقیمی از حضور انسان دیده نشود،

گیاهان پرورش داده شده از سوی انسان، راه‌ها، حیوانات اهلی یا حیوانات وحشی خارج از محیط زیست اصلی خود،

هیچ‌یک در عکس طبیعت نباید حضور داشته باشند.^[۱۱۷]

عکاسی حیات‌وحش

عکس و عکاسی

عکاسی حیات وحش، شاخه‌ای از عکاسی است

که در آن از حیوانات و جانوران عکسبرداری می‌شود.

عکاسی در این سبک، نیاز به دانش بالا و تجربهٔ فراوان در زمینهٔ عکاسی

و آشنایی با رفتار حیوانات گوناگون دارد.

عکاسان باید توان اثبات طبیعی بودن تصاویر را داشته باشند.

^[۱۱۸] عکس از حیوانات در باغ وحش، حیوانات دست آموز و اهلی شده

و سایر موارد مشابه عکس طبیعت محسوب نمی‌شوند.^[۱۱۹]

در این نوع عکاسی، دهانهٔ باز لنز برای دستیابی به سرعت بالا و ثبت سوژهٔ در حال حرکت و محو کردن پس زمینه استفاده می‌شود.

همچنین عکاسان حیات‌وحش، از لنز تله استفاده می‌کنند

بنابراین عکاسان حیات وحش احتیاج به سه‌پایه دارند

. آنها همچنین برای این که بتوانند به حیات وحش نزدیکتر شوند

احتیاج به وسایلی برای استتار دارند.^[۱۲۰]

عکاسی از مناظر

عکس و عکاسی

عکاسی از مناظر، به عکاسی از جهان پیرامون می‌پردازد،

حضور انسان یا عناصر انسانی، در این سبک محدودیتی ندارد.

توانایی در دیدن زیباترین ترکیب بندی در منظره و تصور آن که در چاپ نهایی چگونه به نظر می‌رسد

و همچنین انتقال الهام عکاس به بیننده از مهمترین ماهیت‌های عکاسی منظره است. برای عکاسی از چشم‌اندازها، عکاسان معمولاً از لنز واید،

سه‌پایه و بسته‌ترین دیافراگم (۱۱ تا ۲۲) برای به‌دست‌آوردن بیشترین عمق میدان استفاده می‌کنند.^[۱۲۱]

عکاسی خبری

عکس و عکاسی

عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم به عکس‌هایی گفته می‌شود

که پیام و هدف اصلی آنها خبر رسانی است. عکاسان خبری، همان نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیله تصویر یا همان عکس هستند.

^[۱۲۲] عکاسی خبری هنری است که برای قصه‌گویی عکاسانه به کار گرفته می‌شود تا زندگی را مستند کند.

فتوژورنالیسم ما را به عکس‌هایی ارجاع می‌دهد که یک داستان را بیان می‌کند.

در فتوژورنالیسمم روایت عکس مقدم بر قضاوت است،

یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد. در فتوژورنالیسمم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است

و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می‌کنند کمک کند

تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.^[۱۲۳]

عکاسی شب

عکس و عکاسی

عکاسی در شب، به عکاسی در فضای آزاد در ساعات شب گفته می‌شود.

در عکاسی شب، معمولاً از دیافراگم‌های بسته و زمان‌های نوردهی طولانی استفاده می‌کنند.

البته در این حالت عمق میدان کم می‌شود.

در این حالت، نقاط نورانی متحرک به‌صورت خطی نورانی و کشیده در صفحهٔ حساس عکاسی ثبت می‌شوند.

اما اگر مدت نوردهی افزایش یابد، نویز تصویر نیز زیاد می‌شود.^[۱۲۴]

عکاسی ماکرو

عکس و عکاسی

عکاسی ماکرو شاخه‌ای از عکاسی است که از نمای نزدیک و بطور معمول از سوژه‌های کوچک عکسبرداری می‌کند.

بطور کلاسیک، سوژهٔ موجود در یک تصویر ماکرو بزرگ‌تر از اندازهٔ آن در طبیعت است. به هر شکل امروزه تصویر برداری ماکرو،

تهیه تصویر از سوژه در ابعاد بزرگتر و واضح‌تر از آن چیزی است

که در حیات دیده می‌شود.^[۱۲۵]

عکاسی صنعتی

عکس و عکاسی

عکاسی صنعتی یکی از شاخه‌های عکاسی می‌باشد

که به سفارش یک سازمان صنعتی صورت می‌پذیرد

و به ثبت فرایندهای تولید، محصولات،

سازمان کار، کارکنان و یا تجهیزات سازمانی می‌پردازد.

عکس صنعتی ممکن است با مقاصد داخلی

(به عنوان مثال اداری و یا روابط صنعتی) و یا خارجی

(به عنوان مثال تبلیغات یا روابط عمومی) بکار گرفته شود.