چیدن سفره هفت‌سین از دیگر ارکان اصلى جشن نوروز است.

در این سفره نمادهاى سبزی، آب و نمادهاى مذهبى دیده مى‌شود.

غذاى سنتى این روز سبزى پلو با گوشت است.

بعد از تحویل سال کوچکترها به دیدن بزرگترها مى‌روند و این دیدارها تا روز سیزدهم فروردین به‌طول مى‌انجامد.

دخترها سبزه گره مى‌زنند. در این روز مادرشوهر و خواهران شوهر و سایر اقوام دامادهاى تازه ازدواج کرده

به دیدن عروس خود رفته و او را براى گردش و در کردن نحسى به باغ و سبزه‌زار مى‌روند.

در استان یزد بسیار گرامى داشته مى‌شود و به‌طرز باشکوهى برگزار مى‌شود.

و به دیدار خانواده‌هاى سید مى‌روند. بزرگان سادات در این روز پول یا چیز دیگرى را به‌عنوان عیدى به مهمانان مى‌دهند.

در این روز هزاران نفر از مردم یزد در خیابان حضرت مهدى تجمع مى‌کنند

و انتظار خود را نسبت به ظهور حضرت مهدى (عج) نشان مى‌دهند.

هنگام غروب نیز با پخش شربت، شیرینى و شیر از یکدیگر پذیرائى مى‌کنند.

چهارراه مهدیه و خیابان مسجد جامع است.

ابتدا خواهر و مادر داماد براى دیدن دختر به خانه آنها مى‌روند؛

اگر دختر را پسندید هفته بعد با یک حلقه انگشتر،

یک جفت کفش و یک جعبه شیرینى دوباره به خانه آنها رفته و دختر را خواستگارى مى‌کنند.

چند روز بعد از خواستگاری، اقوام داماد همراه با عاقد به خانه عروس رفته را بر سر سفره مى‌نشانند

در سفره عقد بادام، گردو، فندوق، فلفل سیاه، زنجبیل، دارچین،

نقل، نبات، عسل، روغن، نن، پنیر و سبزى خوردن، ماست و میوه مى‌گذارند.

سپس سفره سفیدى به نشانه سپیدبختى روى سر عروس مى‌گیرند

و دو کله یاد و تکه قند را به‌هم مى‌سانید و مى‌خوانند. مسابم، مسابم.

دخترها و زنان مى‌پرسند؟ چى‌چى مسابی؟ – مهر محبت مسابم – براى کی؟ – براى عروس و دوماد.

به این مراسم پیش از آمدن داماد نزد عروس ‘روس کردن’ مى‌گویند.

آنگاه داماد را کنار عروس روبه‌روى آئینه مى‌نشانند.

مراسم عروسی

داماد براى دیدن عروس رونما مى‌دهد و خویشان عروس و داماد به آن دو رونما مى‌دهند

. مادرزن حلقه انگشتر را به‌دست داماد مى‌کند و داماد هم به دست عروس حلقه مى‌گذارد.

سپس یکى از نزدیکان عروس، ظرف آبى آورده و داماد مشتى پول درون آب مى‌ریزد.

آب را درون راهرو ریخته و پول را به‌عنوان شگون برمى‌دارند.

رقص، آواز، شادى و عربونه زدن ساعت‌ها ادامه مى‌یابد.

هنگام بردن عروس به خانه داماد سر هر کوچه از نزدیکان داماد یکى پیش مى‌آید و با خوش‌آمد گوئی،

پااندازى نظیر یک قطعه طلا یا سفرهاى تفریحى یا سراندازى مانند سفرهاى زیارتى مانند

سفر حج یا مشهد مقدس را به عروس تقدیم مى‌کند. درهمان شب یا شب پیش از عقد، سینی، مى‌برند.

به این ترتیب که برنج، روغن، قند، پارچه و دیگر لوازم را داخل سینى‌هاى بزرگ گذاشته و به خانه عروس مى‌برند

(این رسم امروزه بیشتر در روستاها برگزار مى‌شود)

به این پیشکش‌ها ‘جاخالی’ مى‌گویند.

در مرحله بعد خانواده عروس و داماد هر یک نبوت عروس و داماد را به خانه خود دعوت کرده

و میهمانى مى‌دهند که به آن پاگشا مى‌گویند.

این آش زردرنگ که از ماش، برنج و روغن تهیه مى‌شود، آش پشت تابوت نام دارد.

و بعد از ظهر به مزار رفته و فاتحه مى‌خوانند.

سپس به خانه صاحب عزا برگشته و در اتاق متوفى شمع روشن کرده

پارچه سیاهى پهن و روضه‌خوانى مى‌کنند.

روز چهلم از صبح روز شروع به پختن ‘سوروک’ که نوعى نان روغنى است مى‌کنند

ایننان را بر سر مزار مى‌برند، با نقل و شیرینى به مردم مى‌دهند و روضه‌خوانى مى‌کنند.

. نخل از جنس چوب و به‌شکل برگ درخت یا سرو مى‌سازند.

معمولاً وزن نخل زیاد است و به کمک ده‌ها نفر جابه‌جا مى‌ستود.

نخل را به‌شکل تابوت سیدالشهداء یا نمادى از تاوبت شهداى کربلا مى‌شناسند

و ریشه سنتى کهن دارد. مردم یزد در محاوره به آن ‘نقل’ مى‌گویند.

آن‌را به‌نام این درخت مى‌نامند. شاید به‌علت آنکه اصل آن از جنوب غربى و بین‌النهرین است.

نخل شباهت بسیارى به درخت سرو دارد

و سرو در فرهنگ عامه یعنى جاودانگى و رشادت و زندگى اخروى و آزادى که یادآور روحیات و خصایل امام حسین (ع) است.

نخل و نخل گردانی

که حدود یک هفته طول مى‌کشد. دراین مدت، خادمان میدان،

زیورآلات و وسایل مربوط به تزئین نخل را که قدمت آنها به دوره صفویه مى‌رسد.

از انبار بیرون آورده و تمام روز را با پاهاى برهنه به این امر مى‌پردازند.

آنها ابتدا بدنه نخل را با پارچه سیاه مى‌پوشانند، سپس روى آن‌را شمشیربندان مى‌کنند.

سپس تزئینات دیگر از قبیل آئینه‌هاى بزرگ تابدار، منگوله‌ها،

دستمال‌هاى ابریشمى را در دو سوى نخل مى‌بندند

و بر تارک آن جقه‌هاى فلزى از جنس فولاد و برنج و هم‌رنگ آنها پرهاى طاووس یا میوه انار مى‌گذارند

و نخل را مانند یک مجله، زیبا و خوش‌بو مى‌کنند.

در داخل آن نیز زنگ‌هاى بزرگى را با طناب مى‌آویزند و بچه‌ها هنگام حرکت آنها را به‌صدا درمى‌آورند.

آن‌را با عظمت تمام به حرکت درمى‌آورند و چون جنازه‌اى باشکوه آن‌را میان موج جمعیت عبور مى‌دهند.

آنها نخل را تا مسیرى مى‌برند و یا چندبار دور حسینیه محل مى‌چرخانند.

ساقه‌هاى آنها را ببرند و نخل را با آن مرمت کنند. هم‌اکنون در یزد خانواده‌هائى وجود دارند

که شهرت آنها ‘نخل بند’ و ‘نخل‌ساز’ است.

مشک بر دوش گرفته و بازو بندى از قرآن مجید را که با پولک‌هاى رنگین و برگ‌هاى فلزى نقره‌اى تزئین شده

بر کتف مى‌بندند و در صفى منظم با ذاکر و سردشته خود همخونى مى‌کنند. اگر تابستان باشد،

دو نفر هم در پشت صف با مشک پرآب و با شربت گلاب به اهل مجلس و عزاداران آب مى‌دهند.

آنها آب را در جام ابوالفضل (ع) ریخته و به مردم تعارف مى‌کنند.

دسته سقا یک علم چهارگوش دوپایه و یا یک علم سه گوش با تمثال حضرت ابوالفضل (ع) را با خود حمل مى‌کنند.

و جلو دسته سینه‌زنى حرکت مى‌کند و محافظ آن مرتب سر و صورت حیوان را نوازش مى‌کند.

این حرکت نمادین را ‘اسب و کتل’ مى‌نامند.

آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد آداب و رسوم مردم یزد