بیوگرافی سام قریبیان درپورتال جامع فرانیازفراترازنیازهرایرانی
بیوگرافی سام قریبیان
بیوگرافی سام قریبیان
بیوگرافی کامل “سام قریبیان” بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما و فرزند فرامرز قریبیان و مینا خیامی
را به همراه عکسها و فیلم شناسی این بازیگر را در سایت فرانیاز ببینید.
بیوگرافی سام قریبیان بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون را در ادامه ملاحظه میکنید.
سام نویسنده و کارگردان سینما، تلویزیون و تئاتر در سال ۱۳۵۸ متولد شد.
او فرزند فرامرز قریبیان و مینا خیامی است.
سام قریبیان و پدرش فرامرز قریبیان
بیوگرافی سام قریبیان
سام قریبیان و کودکی سام قریبیان
بیوگرافی سام قریبیان
سام قریبیان
سام قریبیان در جشنواره فیلم فجر
بیوگرافی سام قریبیان
خلاصه داستان :برخلاف تصور، سارقان بزهکاران معمولی نیستند، آن ها رقیب سرسختی برای پلیس هستند.
نیروهای ویژه برای خنثی کردن طرح و نقشه حریف دچار موانع فراوان می شوند.
سام قریبیان در سریال رهایی
بیوگرافی سام قریبیان
سام قریبیان در سریال تنهایی لیلا به کارگردانی محمدحسین لطیفی و در نقش شایان به ایفای نقش پرداخته است.
این سریال از سوم مرداد از شبکه سه هر شب ساعت ۲۱ آغاز می شود
و باز پخش آن روز بعد ۱:۳۰ بامداد و ۱۴:۳۰ بعد از ظهر است.
کار های سینمایی قریبیان
سام قریبیان در تلویزیون
قریبیان در تئاتر
گفتگویی کوتاه و خواندنی با سام قریبیان را میخوانید.
از اجرای برنامه۲۰ (در سن ۱۸سالگی) گرفته تا بازی در تئاتر و البته سینما، سام قریبیان دوست دارد
در طول زندگی اش تجربه های مختلفی به دست آورد
و به همین دلیل هم پرونده هنری اش پر از کارهای تازه و متفاوت است.
به بهانه اکران فیلم «گناهکاران» که فیلمنامه اش را سام قریبیان نوشته، در «فرهنگ سلامت» این هفته با او گپ زده ایم.
می خواهم کمی به گذشته برگردیم؛ از دهه ۶۰ و ۷۰ چه چیزهایی به خاطر دارید؟
خیلی چیزها. چون حافظه بلندمدتم خیلی بهتر از حافظه کوتاه مدتم است، تمام آن دوران را به یاد دارم.
به خصوص کارتون ها و برنامه های تلویزیونی را خیلی خوب به خاطر دارم چون همیشه از دیدن آنها لذت می بردم.
چند سال پیش وقتی برنامه «بچه های دیروز» از شبکه تهران پخش می شد،
تمام کارهایم را رها می کردم تا به تماشای این برنامه بینشینم
چون تمام خاطرات آن دوران برایم به گونه ای زنده می شدند.
سام قریبیان در فیلم شکار خاموش
فکر می کنید چرا از آن دوران حتی با اینکه جنگ بود، خاطرات خوبی داریم؟
چون درگیر حواشی زندگی نبودیم و به هر چیزی که داشتیم، قانع بودیم مثلا ۲ شبکه تلویزیونی بیشتر نبود
اما با دیدن برنامه های همان ۲ شبکه شاد می شدیم و خوش می گذشت
ولی الان نزدیک به ۳۰ شبکه تلویزیونی هست اما حالمان خوب نیست و خوش نمی گذرد.
چه شد که از ایران رفتید و ۱۴ سال در آمریکا ماندید؟
وقتی ۱۸ ساله بودم، در ایران کنکور دادم و در رشته مهندسی کامپیوتر در دانشگاه آزاد قبول شدم
اما گفتم نمی خواهم اینجا درس بخوانم بنابراین به آمریکا رفتم چون معتقد بودم آنجا برای تحصیل از هر جای دیگری بهتر است.
ضمنا باید بگویم که پول بلیتم را خودم پرداختم.
در واقع، دستمزدی که بابت اجرای برنامه۲۰ گرفته بودم، دادم و بلیت خریدم چون می خواستم از اول روی پای خودم باشم.
وقتی هم رفتم آمریکا، هیچ کس را نداشتم. فقط همان روز اول یکی از اقوام دور مادرم به فرودگاه آمد
و من را تا خوابگاه همراهی کرد. بعد از آن دیگر خودم بودم و خودم.
اول رفتم آریزونا چون می خواستم از هر چیزی که مربوط به سینما و بازیگری می شود، دور باشم.
در آنجا در رشته کامپیوتر شروع به تحصیل کردم
اما وقتی یک بار به سینما رفتم، تمام علایقم به این حیطه دوباره برگشت
و پس از آن به جنوب کالیفرنیا رفتم و بالاخره توانستم در همان رشته مورد علاقه ام یعنی سینما لیسانس بگیرم.
بعد از آن هم در رشته اقتصاد و سینما فوق لیسانسم گرفتم.
گفتگو با سام قریبیان
ایرانی هایی که در خارج از ایران زندگی می کنند، تا چه حد موفق هستند؟
خیلی زیاد. بیشتر ایرانی ها در آنجا برای خودشان کسی شده اند چون با هدف رفته اند.
حتی اگر کسی درس نخوانده، حداقل یک مکانیک خوب شده است.
ایرانی ها خوشبختانه توانسته اند از امکانات کشورهای دیگر درست استفاده کنند.
بعد از ۱۴ سال که از ایران دور بودید، چه تغییری در ایران بیش از همه نظر شما را جلب کرد؟
اخلاق مردم. به نظرم روحیه و اخلاق ایرانی ها خیلی عوض شده و متاسفانه بدتر شده است.
من در آمریکا همیشه پز ایرانی بودنم را می دادم و از مهمان نوازی و مهربانی های ایرانی ها می گفتم ولی وقتی برگشتم،
خیلی توی ذوقم خورد! به نظرم مردم ایران عبوس تر و بداخلاق تر شده اند. باور کنید
اوایل که آمده بودم وقتی به خرید می رفتم، فروشنده حتی جواب سلامم را هم نمی داد، خیلی به من برمی خورد اما کم کم به این وضع عادت کردم.
بد نیست کمی هم در مورد «گناهکاران» صحبت کنیم. چرا خودتان در گناهکاران بازی نکردید؟
در «گناهکاران» نقشی برای من وجود نداشت.
من و پدرم هنگام کار رابطه ای کاملا حرفه ای داریم و ایشان هیچ گاه نخواستند پارتی بازی کنند.
ما سرکار با هم تعارف نداریم.
ضمنا من اصلا بازیگری را دوست ندارم و این کارهایی هم که انجام می دهم، بیشتر شیطنت است.