پاریس جشن بیکران یادگار همینگوی از پاریس دهه ۲۰ و ارزشمندترین بخش از

دست نوشته‌‏های برجای مانده از اوست که اول‏ بار پس از مرگش منتشر شد.

پاریس جشن بیکران

پاریس جشن بیکران کتابی درمورد شهر پاریس

درباره کتاب پاریس جشن بیکران

اگر بخت یارت بوده باشد تا در جوانی در پاریس زندگی کنی،
باقی عمرت را، هر جا که بگذرانی، با تو خواهد بود؛
چون پاریس، جشنی است بیکران.

 

یادگار همینگوی از پاریس دهه ۲۰ و ارزشمندترین بخش از دست نوشته‌‏های برجای مانده از اوست

که اول‏ بار پس از مرگش منتشر شد و به‏ سرعت در میان پرفروش‏ترین

کتاب‏هایش جای گرفت. ماریو بارگاس یوسا کتاب را «طلسمی‏ جادویی» می‏داند

که «هر فصلش داستان کوتاهی است آراسته به حسن‏های بهترین داستان‏های همینگوی»؛

داستان‏هایی چنان سرزنده و شفاف که زندگی منظم و پرشتاب نویسنده‏ شان را پیش چشم

خواننده به تصویر می‏کشند، تصاویری از روزهایی که شهرت در گوشه و کنار پاریس در انتظار همینگویِ جوان بود.

تصویر روی جلد کتاب پاریس جشن بیکران

 

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در کتاب «پاریس جشن بیکران» خاطرات همینگوی از پاریس دهه ۲۰

قرن بیستم بیان شده است. این کتاب نخستین بار در سال ۱۹۶۴، با عنوان «A Moveable Feast» (جشن

متغیر) و سه سال پس از مرگ همینگوی منتشر شد. این جشن سالانه در روز معینی از هفته در پاریس

برگزار می‌شود.

نوشته‌های همینگوی در این کتاب در بخش‌های مختلفی با عناوینی مانند «کافه خوب میدان سن میشل»،

«درس‌های مسی استاین»، «نسل گمشده»، «شکسپیر و شرکا»، «آدم‌های کنار سن»، «بهار کاذب»،

«گرسنگی انضباط خوبی بود»، «ازرا پاوند و طبع لطیفش» و «مردی که داغ مرگ خورده بود» آمده است.

 

در بخش پایانی کتاب پاریس جشن بیکران  نیز دو مطلب با عناوین «استاد همینگوی» نوشته گابریل

گارسیا مارکز و «همینگوی جشن مشترک» به قلم ماریو  بارگاس یوسا آورده شده است.

همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۸ در اوک پارک (Oak Park) ایالت ایلینویز چشم به جهان گشود.

پدرش کلارنس یک پزشک و مادرش، گریس، معلم پیانو و آواز بود.

 

سبک ویژه او در نوشتن، همینگوی را نویسنده‌ای بی‌همتا و بسیار تاثیرگذار کرد.

در سال ۱۹۲۵ نخستین رشته داستان‌های کوتاهش منتشر شد. همینگوی،

بی‌وقفه به نوشتن پرداخت و تنها در زمان دو جنگ جهانی از نوشتن باز ماند.

وی در این دو جنگ شرکت جست و دو مدال افتخار و شجاعت نیز کسب کرد.

از این نویسنده ۱۲ رمان و بیش از ۱۰ مجموعه داستان کوتاه باقی مانده است.

 

در متن پشت جلد این کتاب آمده است:

پاریس جشن بیکران یادگار همینگوی

دهه ۲۰ و ارزشمندترین بخش از دست‌نوشته‌های برجای مانده از اوست که اول بار پس از مرگش منتشر شد

و به سرعت در میان پرفروش‌ترین کتاب‌هایش جای گرفت. ماریو بارگاس یوسا کتاب را «طلسمی جادویی»

می‌داند که «هر فصلش داستان کوتاهی است آراسته به حسن‌های بهترین‌ داستان‌های همینگوی»؛

داستان‌هایی چنان سرزنده و شفاف که زندگی منظم و پرشتاب نویسنده‌شان را پیش

چشم خواننده به تصویر می‌کشند، تصاویری از روزهایی که شهرت در گوشه و کنار پاریس در انتظار همینگوی جوان بود.»

 

چاپ نخست پاریس جشن بیکران

 

با شمارگان دو هزار و ۲۲۰ نسخه در سال ۱۳۸۳ منتشر شده بود. چاپ ششم «پاریس جشن بیکران» در ۲۳۲ صفحه،

با شمارگان ۷۵۰ نسخه و به بهای هفت هزار و ۵۰۰ تومان از سوی نشر «کتاب خورشید» به چاپ رسیده است.

فرهاد غبرایی، مترجم این رمان، در سال ۱۳۲۸ در لنگرود به دنیا آمد و در سال ۱۳۷۳ در سانحه تصادف کشته شد.

حریم نوشته «ویلیام فاکنر»، «سفر به انتهای شب» لویی فردینان سلین، «خانواده پاسکال دوآرته»

نوشته کامیلو خوزه سلا، «شکست» و «آسوموار» نوشته امیل زولا، «فلینی از نگاه فلینی»

جووانی گراتسینی و «کولا برونیون» از رومن رولان برخی از ترجمه‌های منتشر شده غبرایی هستند.

 

صفحه فرهنگ و هنر:

محمد هدایتی- پاریس دهه‌های آغازین قرن بیستم، میزبان کثیری از هنرمندان و نویسندگانی بود

که مفتون آن شهر شده بودند. مفتون پاریس بلوارهاو کافه‌ها.

پاریس از دیرباز، در معنایی نمادین، پایتخت هنر و ادبیات بوده است.

جایی که اساسا تعریف‌کننده معیارهای اثر هنری بود. جایی که تعیین می‌کرد که کدام اثر اصیل است

و کدام نه و اساسا چه اثری هنری است و چه اثری نیست. پاسکال کازانووا در کتاب

«جمهوری جهانی ادبیات» بر این بی‌همتایی پاریس انگشت می‌گذارد

و آن را پایتخت جهان ادبیات می‌نامد. انگار در عرصه هنر و ادبیات همه راه‌ها به پاریس ختم می‌شود.

در این فضا عجیب نیست پای ارنست همینگوی هم به پاریس باز شود. شرود اندرسون،

نویسنده معاصر همینگوی به او سفارش کرد

به پاریس برود، چراکه پاریس تنها جایی است که یک نویسنده باید

در آن زندگی کند. جایی که هنر را جدی می‌گیرند،

جایی که به قول هنری جیمز حتی هوایش هم بوی هنر می‌دهد.

 

همینگوی کتاب «پاریس جشن بیکران» را در اواخر عمرش می‌نویسد.

 

در دوره افول نویسندگی‌اش. کتاب در بردارنده خاطرات همینگوی بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ است، زمانی که شهرت چندانی نداشت.

سال‌هایی که نوعی کارآموزی بود برای همینگوی جوان. سال‌هایی که به تعبیر خودش «بسیار تهیدست و بسیار خوشبخت بود».

و کمبودها و تنگدستی‌ها با عشق به نوشتن و البته امید به آن تحمل می‌شود.

در کنار همسری قانع. کتاب از فصول مختلفی شکل گرفته است که به تعبیر ماریو بارگاس یوسا

«هر فصلش داستان کوتاهی است آراسته به حسن‌های بهترین داستان‌های همینگوی».

همینگوی در این فصول از امور و افراد مختلفی سخن به میان می‌آورد.

از دیدارهایش با گرترود اشتاین و ازراپوند و البته اسکات فیتزجرالد.

 

درباره واقعی بودن روایاتی که ارایه می‌کند

 

و داوری‌هایی که درباره این افراد کرده مناقشه بسیار بوده است.

بسیاری بر این باورند که همینگوی در این کتاب تصویری نامناسب

و نادرست از این شخصیت‌ها و به ویژه فیتزجرالد ارایه کرده است

و البته خود همینگوی گویا وسواسی درباره دروغ گفتن هم ندارد.

زندگی برای او نوعی داستان است و خب در داستان می‌شود

روایت‌ها را پس و پیش کرد و در آنها دخل و تصرف نمود. همینگوی در این کتاب

از خلال مرور این خاطرات شیوه و الگوی نویسندگی خود را نیز توضیح می‌دهد.

 

می‌دانیم که او سبک خاصی در داستان‌نویسی داشت که بعدها بر بسیاری از نویسندگان اثر گذاشت.

ساده‌نویسی، دوری جستن از نثری فاخر و استفاده از جملات کوتاه.

او از اولین کسانی که اهمیت ایجاز در قصه نویسی را درک کردند.

 

جایی از کتاب از این ایجاد به عنوان فرضیه‌ای جدید یاد می‌کند «بنا به فرضیه جدیدم می‌شود هر چیزی را حذف کنی

به این شرط که به حذف شدنش واقف باشی و حذف آن قسمت داستان را قدرتمندتر سازد».

در عین حال همینگوی به تاکید نشان می‌دهد که نویسندگی با نوعی انضباط همراه است،

انضباطی حتی خشک همراه با مهارتی جسمانی. آنچه هسته مرکزی کتاب را تشکیل می‌دهد،

در دل این رویدادهای پراکنده و البته زیبا، وسوسه نوشتن است.

 

در واقع همه چیز برای همینگوی

حتی جسمانی‌ترین لذات در نسبت با نوشتن معنا می‌یابد، اینکه چیزی باشد که درباره آن نوشت.

ناکامی در نوشتن عذابش می‌دهد، با این حال امیدوار است. «نگران نشو، پیشتر هم نوشته‌ای،

حالا هم می‌توانی بنویسی، تنها کاری که باید بکنی این است که جمله خوبی بنویسی،

حقیقی‌ترین جمله‌ای که می‌دانی بنویس»کتاب پاریس جشن بیکران، کتابی است زیبا

در پرستش نوشتن و ستایش عشق و البته پاریس. پاریس هنردوست. پاریس فراموش نشدنی.

چراکه به قول همینگوی «اگر بخت یارت بوده باشد تا در جوانی در پاریس زندگی کنی،

باقی عمرت را، هرجا که بگذرانی، با تو خواهد بود چون پاریس، جشنی است بیکران».

 

همچنان می توانید تمام دانلود های مرتبط با نیازتون رو پیدا کنید :

 

  1. دانلود کتاب گلی در شوره زار نسرین ثامنی
  2. دانلود رمان زیبای اخرین کیفر
  3. دانلود رمان حریری به عطر یاس
  4. دانلود رمان هبوط
  5. دانلود رمان ناگفته ها
  6. دانلود رمان جایی نرو
  7. دانلود رمان برای من بخون برای من بمون
  8. دانلود رمان پرورشگاه عشق
  9. دانلود رمان به من بگو لیلی
  10. دانلود رمان زیتون
  11. دانلود رمان شیرین تر از شیرینی
  12. دانلود رمان ویلان
  13. دانلود رمان عاشقی ممنوع
  14. دانلود رمان ناگفته ها
  15. دانلود رمان ماهی سفید
  16. دانلود رمان در جگر خاریست
  17. دانلود رمان شب های آفتابی من
  18. دانلود رمان اشتباهم را ببخش
  19. دانلود رمان سیاه بازی
  20. دانلود رمان برگ زرد پاییزی
  21. دانلود رمان گل زنبور پروانه
  22. دانلود رمان بن بست بهشت
  23. دانلود رمان از غرور تا عشق