پیچ های ماشینی درپورتال جامع فرانیازفراترازنیازهرایرانی
پیچ های ماشینی
پیچ های ماشینی
پیچ های ماشین یا پیچ های مهره دار، برای اتصال بین دو قطعه،
بایستی در سوراخی که از پیش قلاویز شده است،
بسته شوند و به دلیل اینکه دنده های پیچ وارد دیواره‌های قطعه نمی‌شوند
ملزم به استفاده از مهره می‌باشند.
این نوع پیچ ها معمولا فلزی هستند
و به ندرت یک پیچ ماشین یا همان پیچ و مهره با جنس غیر فلزی استفاده میشود.
از نظر ابعاد هندسی پیچ های ماشین خیلی بزرگتر از اندازه معمول پیچ‌ها‌ی دیگر نیستند،
غالبا طول آنها حدود ۳/۴ اینچ معادل ۱۹/۰۵ میلی‌متر بوده که البته میتواند بزرگتر هم باشد.
تفاوت‌های اساسی بین پیچ های ماشین به طور عمده در اندازه کلی،
شکل سر، نوع آچار خور، طول پیچ، نوع مواد، پوشش و همینطور خصوصیات مربوط به رزوه پیچ میباشد.
بهترین راه برای طبقه بندی پیچ های ماشین توجه به نوع کله‌گی و آچار‌خور پیچ میباشد
که در واقع باید توجه کنیم برای هدایت
پیچ مربوط درون سوراخ از چه نوع آچار یا پیچ گوشتی باید استفاده شود.
پیچ های ماشینی
عمدتا این نوع پیچ ها به دو شکل دو پخ، یا چهار پخ طبقه بندی میشود
اما انواع دیگری نیز وجود دارد که از آنها میتوان به انواع ستاره ای (Torx)،
آلن شش وجه و چهار وجه اشاره کرد که البته نیازمند آچارهای مخصوص به خود است.
استفاده از آچارهای مخصوص، زمانی اهمیت پیدا می‌کند
که به دلایل ایمنی بایستی باز و بسته کردن پیچ مشکل‌تر باشد
و توسط افراد متخصص انجام شود. به عنوان مثال
پانل های الکتریکی خطرناک، یک مکان مناسب برای استفاده از یک پیچ ماشینی با نوع خاصی از کله‌گی است.
نوع دیگری از کله‌گی پیچ های ماشینی دارای سطح مقطع شش گوش و یا مربع است،
که هیچ شکافی برای باز و بسته کردن به وسیله پیچ گوشتی ندارد
و باید از آچارهای تخت یا آچار فرانسه استفاده شود.
دو روش کلی برای ایجاد قسمت سر پیچ مهره دار وجود دارد : روش آهنگری و روش ماشین کاری.
پیچ های ماشینی
روش آهنگری از لحاظ اقتصادی و همچنین نحوه جریان دانه بندی ساختار ،
روش مناسبتری نسبت به ماشین کاری میباشد.
دمای آهنگری مابین دمای اتاق تا ۲۰۰۰ درجه فارنهایت میتواند متغیر باشد.
ولی با این وجود تعداد زیای از قطعات به صورت سرد آهنگری می شوند
که ماشین کاری مورد استفاده برای این مورد
ماشین های مورد استفاده برای این ماشین های سر چین و یا ماشین های پیچ مهره دار ساز نامیده میشوند.
موادی که قابلیت شکل پذیری خوبی در حالت سرد ندارند را میبایست
در حالت گرم آهنگری نمود.
همچنین از اهنگری گرم برای تولید پیچ های مهره دار که تولید
آنها بخاطر بزرگیشان توسط عملیات چاق کردن سرد مقدور نیست استفاده می شود.
در صورتی که تعداد سر های پیچ های مهره دار مورد نیاز برای تولید زیاد باشد
استفاده از روش آهنگری گرم بخاطر گرانی آن نسبت به روش آهنگری سرد مناسب نمی باشد.
برخی مواد مانند فولاد های زنگ نزن
، در دماهای بالاتر از ۱۰۰۰ درجه فارنهایت آهنگری گرم میشوند.
بوجود آوردن چنین حرارتی دو مزیت دارد :
پیچ های ماشینی
۱- به فشار آهنگری کمتری نیاز دارد زیرا که استحکام تسلیم ماده به خاطر افزایش دمای آن کاهش میابد.
۲- نرخ کار سختی نیز در این حالت کاهش میابد.
ناحیه مابین سر پیچ مهره دار و میله آن(شعاع راکورد) باعث ایجاد تغییری قابل
توجه در سطح مقطع پیچ مهره دار میگردد. مهم است که اثر این شعاع راکورد به کمترین حد ممکن برسد.
هر چه شعاع راکورد بیشتر باشد اثر آن کمتر خواهد بود
ولی برای این امر نیز حدی وجود دارد زیرا که افزایش بیش از حد شعاع باعث کاهش ناحیه باربری زیر سر پیچ مهره دار میشود.
شعاع راکورد های مختلط مانند راکورد های بیضوی ،
باعث افزایش قسمت انحنا در قسنت ساقه پیچ و کاهش قسمت انحنا در قسمت سر پیچ مهره دار میشود
و بنابراین باعث کاهش میزان افت ناحیه باربری سطح پیچ می شود.
شعاع راکورد های مابین سر پیچ و ساقه آن نبایستی هرگز توسط سوراخ پیچ محدود یا مقید گردد.
با ایجاد پخ مناسب یا شعاع مناسب بر روی لبه سوراخ میتوان از تداخل شعاع راکورد با سوراخ جلوگیری کرد.
عدم رعایت این مسئله منجر به کاهش طول عمر خستگی سازه می شود.
علاوه بر این در حالتیکه بر لبه سوراخ پخی زده نشود امکان دارد
میزان بار اولیه در صورتیکه لبه سوراخ تحت بارگذاری شکسته شود
،به میزان زیادی افت نماید.