دروغگویی کودکان در پورتال جامع فرانیاز فراتراز نیاز هر ایرانی

دروغگویی کودکان ,یکی از مسایلی است که بیشتر ذهن پدر و مادرها را درگیر کرده است!

فرزندمان دروغ کوچکی بگوید، عصبانی و برآشفته می شویم.

این در حالی است که بچه ها باید دوره های مختلف رشد را طی کنند

تا کم کم تفاوت میان واقعیت و رویا را متوجه شوند…

باما همراه باشید در فرانیاز

دروغگویی کودکان

 

دروغگویی کودکان

تا به حال نشنیده ام که هیچ پدر و مادری بگوید فرزند من دروغ نمی گوید

در حقیقت دروغگویی مهارتی است که تمام کودکان آن را می آموزند و

برای دروغگویی آنان دلیلی وجود دارد.چه وقت بچه ها دروغ میگویند ؟

خوب است بدانید دروغ برای کودک زیر ۳ سال معنا ندارد، هر چه که به ذهنشان می رسد

و هر چه را که نمی فهمند را به زبان می آورند. آن ها نمی دانند که حوزه تفکر آن ها

خصوصی است و فکر می کنند والدین می توانند ذهن آن ها را بخوانند. دروغ،

مطلب یا سخنی است که با واقعیت همخوانی ندارد و معمولا کسی که دروغ می گوید

آگاهانه حقیقت را تحریف می کند. اما درباره کودک، دروغ گویی را باید مطابق

با سن و دوره رشدی که پشت سر می گذارد، بررسی کرد. کودک تا قبل از ۳

سالگی معنی دروغ را نمی داند و بین ۳ تا ۴ سالگی می آموزند که بزرگترها آنچه

را که آنان در مورد آن فکر می کنند را درک نمی کنند و نمی توانند راست و دروغ

را تمییز دهند و نمی توانند ذهنش را بخوانند. این بدین معنی است که تخیلات

برایشان واقعیت دارد و داستانهای غیر ممکن را تعریف می کنند.

 

دروغگویی از نظر لغوی به معنی کتمان واقعیت است و بیان سخنی که واقعیت خارج برای گوینده ندارد.

دروغگویی کودکان

دروغ چیست؟

دروغ بیان سخن و مطلبی است که مطابق با واقع وحقیقت نیست.

معمولا کسی که دروغ می گوید آگاهانه به تعریف حقیقت می پردازد و امری را تایید می کند

که وجود خارجی ندارد. البته این امر همیشه برای کودکان صادق نیست.

چرا که بسیاری از کودکان خردسال و آن هایی که در مرز سن تشخیص هستند،

گاهی بین تخیل و واقعیت فرقی نمی گذارند و سخنی می گویند که به نظر ما دروغ است.

کودکانی که آگاهانه دروغ می گویند، معمولا با زمینه سازی ها و تدابیری

از پیش تعیین شده این کار را انجام می دهند. در این دروغ گویی ها، نقشه کشی

و حساب مطرح است و کودک آن را به خاطر وصول به هدف و مقصد مورد استفاده قرار می دهد.

 

علل پیدایش دروغگویی در کودکان

١. دروغ یک نوع انحراف از سلامت روانی است. بدین‌ترتیب وقتی والدین به صورت منطقی به نیازهای کودک پاسخ ندهند، کودک دروغگو می‌شود.

 

٢. ضعف شخصیت و مورد تحقیر واقع شدن کودک به وسیله والدین و اطرافیانش منجر به دروغگو شدن او می‌شود.

 

٣. وقتی از سوی والدین و اطرافیان به کودک توجه جدی نشود برای جلب توجه دیگران و والدین دروغ می‌گوید.

 

۴. داشتن والدین یا اطرافیان دروغگو، بدین‌ترتیب کودک از بزرگترها تقلید می‌کند.

 

۵. به شدت توسط والدین و اطرافیان‌شان سرکوب و تنبیه می‌شوند.

 

۶. والدین و اطرافیان‌شان از آنها انتظارات بیش از حد دارند، لذا کودک به خاطر ترس از انتقاد دروغ می‌گوید.

 

٧. از سوی والدین و اطرافیانش شخصیت وی مورد تهاجم قرار می‌گیرد، لذا برای دفاع از خود دروغ می‌گوید.

 

٨. بی‌توجهی والدین دربرخورد با کودکان، به‌عنوان مثال والدین گاهی به شوخی دروغ می‌گویند

 

دروغگویی کودکان

براساس نظر پیاژه، بچه ها تا ۴ سالگی رفتاری را که به خشنودی والدینشان بینجامد،

به این معنا که «هر چیز مامان و بابا رو خوشحال کنه، خوبه و هر چه آنها را عصبانی کنه،

بده» و با این تفکر ذهنی و رشدی، امکان دارد کودک ۳ ساله شما در حالی که

دور دهانش آغشته به مرباست، به چشمانتان زل بزند و بگوید نمی داند این شیشه

مربا چرا شکسته و اصلا از وجود مربا در کابینت بی خبر بوده است! او می داند بی تردید

شکستن ظرف مادر را عصبانی می کند و رفتار درست از نظر او، نگفتن علت

واقعی این اتفاق است. بچه ها برای درک تفاوت بین حقیقت و دروغ به زمان نیاز دارند

بنابراین باید در درک بهتر حقیقت و دروغ یاری شان کنید.

بررسی ها نشان داده فقط ۱۸ درصد از کودکان ۶ ساله می توانند تفاوت داستان های

واقعی و تخیلی را درک کنند و بقیه بچه ها تا ۹ سالگی قدرت درک تخیلی بودن

داستان هایی مانند دیو و پری را ندارند. بچه ها در ۷ سالگی از دروغ گفتن

حس بدی پیدا می کنند و از مجازات می ترسند و در ۱۲ سالگی که طبق نظریه دکتر

پیاژه به بلوغ می رسند، می فهمند اگر نتوانند با گفتن حقیقت اعتماد مردم را جلب کنند، شکست خواهند خورد.

همه اینها را گفتیم تا به این نکته برسیم که دروغگویی در سنین مختلف

تعابیر متفاوتی دارد و برای کودک قبل از سنین مدرسه، به کار بردن لفظ «دروغگو»

جایز نیست. با این مقدمه، می رسیم به یک راهکار عملی ۷ مرحله ای که شما را یاری می کند بچه هایی راستگو بار بیاورید:

 

 مرحله اول: مفهوم حقیقت را آموزش دهید

از همان کودکی (۲ تا ۵ سالگی) هنگام بازی کردن با کودک، تماشای تلویزیون

یا هنگام کتاب خواندن تفاوت میان حقیقی و غیرحقیقی بودن را به کودک بیاموزید.

این فرصت ها می توانند مقدمه ای برای شروع بحث هایی در درک مفهوم حقیقت باشند.

آیا اگر یک سگ زیر غلتک آسفالت برود، مثل کاغذ پهن می شود و بعد به حالت اول برمی گردد و می دود؟

یا اینکه بابا گفت چه بچه شیرینی! می خورمت… شوخی بود و نمی خواهد تو را بخورد.

دروغگویی کودکان
 مرحله دوم: معلم خوبی باشید

بچه ها از همان کودکی مانند دوربین فیلمبرداری هر چه از شما می بینند و می شنوند،

ضبط و تقلید می کنند پس الگوی راستگویی باشید. وقتی برای ندادن پول بلیت

سن کودک را به متصدی کمتر می گویید، او موضوع را می فهمد و شاید با تعجب بگوید:

«من که ۳ سالم نیست، بابا! ۴سالمه!» پس با گفتن دروغ های کوچک و بزرگ

از همان کودکی دروغگویی را به او نیاموزید. دروغ گفتن پشت چراغ قرمز، پای تلفن و… از چشمان او دور نخواهد ماند.

دروغگویی کودکان
 مرحله سوم: لاف زدن و پز دادن را دروغ گفتن ندانید

به فرزندتان کمک کنید تفاوت رویا و واقعیت را دریابد و بدون اینکه او را دروغگو بخوانید،

سعی کنید روی لاف زدن او اسم بگذارید. مثلا وقتی فرزندتان در مورد ماشین

کنترلی پرنده اش با دوستانش حرف می زند و آن را توصیف می کند، می توانید

به او پیشنهاد دهید که به دوستانش بگوید شوخی کرده و واقعیت را توضیح دهد.

یادتان باشد همه بچه ها گاهی «چاخان» می کنند ولی نگذارید

لاف زدن آنها با این توجهات زیاد و رفتارهای غلط به یک مشکل تبدیل شود.

 

  مرحله چهارم: باعث دروغگویی نشوید

گاهی والدین پس از مشاهده اعمال ناشایست کودک، برخورد تندی دارند

و طوری از او توضیح می خواهند که مجبور به دروغگویی می شود اما هیچ وقت سوال نکنید؛

به جای اینکه بپرسید تو شیشه مربا را شکستی و به دلیل فریادی که می زنید، ترس ایجاد کنید،

بگویید: «واقعا عصبانی شدم چون رفتی روی کمد و شیشه مربا رو شکستی!»
براساس نظر پیاژه، بچه ها تا ۴ سالگی رفتاری را که به خشنودی والدینشان بینجامد،

به این معنا که «هر چیز مامان و بابا رو خوشحال کنه، خوبه و هر چه آنها را عصبانی کنه، بده»

 

مرحله پنجم:جریمه دروغگویی با جریمه کار نادرست متفاوت است

به کودک توضیح دهید اگر راست بگوید، کمتر عصبانی می شوید چون دروغگویی

جریمه اش را ۲ برابر می کند و واقعا به حرفتان پایبند باشید. اگر نوجوان شما به

جای رفتن به منزل دوستش، از جای دیگری سر در آورده و می خواهید او را تا ۲ روز

از بیرون رفتن از خانه محروم کنید، توضیح دهید اول به دلیل رفتارت ۲ روز محرومی و

بعد به دلیل دروغگویی ۲ روز دیگر هم جریمه می شوی. با این کار خواهد فهمید با راستگویی،

جریمه اش نصف زمانی می شود که دروغ بگوید. از اجرای مجازات دروغگویی کوتاه نیایید.

 

 مرحله ششم: راستگویی اش را تحسین و تقویت کنید

نمونه ای از دروغ گویی
متناسب با سن کودک، صداقت او را تحسین کنید. فرض کنید کودک ۴، ۳ ساله شما شیشه

مربا را شکسته، مکث کوتاهی می کند و به جای اینکه بگوید «من نکردم» می گوید: «ببخشید».

در این صورت فورا بگویید از راستگویی ات خوشحالم و بعد از تحسین رفتار او،

جریمه شکستن شیشه مربا را تعیین کنید. اگر فرزند شما به خانه می آید و در مورد

اینکه کجا بوده راست می گوید، به او اطمینان دهید به عنوان پاداش این راستگویی،

از این پس اجازه می دهید همراه دوستانش بیشتر بیرون برود. به او آرامش بدهید

تا از ترس مجبور به دروغگویی نشود. اگر قبل از اینکه بفهمید، در مورد کاری که کرده

به شما  گفت، او را کمتر از حالت معمول تنبیه کنید. در مورد این ارفاق مراقب باشید

تا بچه ها برای فریبتان از این روش استفاده نکنند، به خصوص در صورتی که سابقه دروغگویی دارند.

 

 مرحله هفتم: کمک گرفتن از متخصص و مشاور

بچه های بزرگ تر از ۱۰ سالی که مدام دروغ می گویند باید از نظر مشکلات

عاطفی و روانی بررسی شوند. برخی از آنها می دانند دارند رویا بافی می کنند

اما اصلا از این موضوع ناراحت نیستند. این گروه هم به پیگیری نیاز دارند.

 

وقتی دچار مشکل می شونددیگران را سرزنش می کنند و آنها را مقصر می دانند

بدون آنکه قصد آسیب رساندن به کسی را داشته باشند..

 

 

در این سن قدرت تخیل و تصویرپردازی به اوج خود می رسد و کودک همزمان

با یادگیری مهارت ها و اطلاعات جدید قدرت ذهنی خود را بالاتر می برد. در این سن

داستان پردازی کودک بسیار قوی است و یاد می گیرد کار بدی را که کرده است

گردن یک فرد خیالی بیندازد. او بین واقعیت و خیال، مرزی قرار نمی دهد و در این مرحله

داستانهای طولانی می گویند و در مورد آن اغراق می کنند و این داستانها چیزهایی هستند

که بچه ها دوست دارند واقعیت داشته باشند ؛ لذا گاهی والدین خیال پردازی های وی را به اشتباه دروغ نام می گذارند.

 

کودکان متناسب با هوش، تخیل و موقعیت های محیطی و بنا به واکنش

والدین در برخورد با آن ها از حدود ۶ سالگی دروغ را می شناسند و در ۹-۸ سالگی

تفاوت بین واقعیت و دنیای فانتزی را در می یابند و تا ۱۰ سالگی کاملا بین حقیقت

گویی به عنوان یک کار صحیح و دروغ گویی به عنوان یک کار نادرست تفاوت می گذارند.

 

دلایل دروغ گویی

با این که دلایل دروغ گویی در کودکان بسیار متعدد است اما می توان به بخشی از آن ها اشاره کرد.

 

** در اولین درجه بهتر است به تمایز قائل نشدن بین واقعیت و تخیل اشاره کنیم

زیرا تعداد زیادی از کودکان دروغ نمی گویند بلکه ذهنیات خود را بر زبان می آورند

اما والدین با واکنش عجولانه و اشتباه سعی می کنند گفته کودک را تصحیح کنند و او را از دروغ گویی برحذر دارند.

 

**گاهی والدین، دروغ را آموزش می دهند. به عنوان مثال در حضور او از ویژگی

در کودک صحبت می کنند که فاقد آن است. اگر به کودک اجازه ندهیم در جمع

اظهار نظر کند و او را به سکوت وادار کنیم، او به دروغ گفتن روی می آورد؛ عملی که بعضی از والدین ناآگاهانه آن را انجام می دهند.

 

** دروغ گویی نشانه اغتشاش درونی و نبود امنیت روانی در کودک است،

وقتی که فرد کودک یا بزرگسال خود را در معرض خطر یا تهدید ببیند اگر شیوه

صحیح با آن را نداند، به اشتباه سعی می کند با دروغ گفتن احساس امنیت و آرامش پیدا کند.

 

** گاهی کودک احساس عزت نفس نمی کند و درد حقارت باعث می شود برای

ترمیم شخصیت خود دروغ بگوید. در واقع آنچه در دروغگویی کودکان مایه نگرانی است

این است که شخصیت واقعی کودک را به یک شخصیت غیرواقعی تبدیل می کند.

در چنین شرایطی زمینه بروز اختلالات شخصیتی و ناسازگاری های اجتماعی

در کودک ایجاد می شود و سلامت روانی وی به خطر می افتد. طبیعی است

که نمی توانیم نقش محیط اجتماعی را در شکل گیری شخصیت کودک نادیده بگیریم

زیرا کودک از همه سو تحت تاثیر محیط پیرامون و الگوهایی است که در مقابل او قرار دارند.

اگر والدین الگوی خوبی نباشند و در مقابل کودک دروغ بگویند، طبیعی است که کودک مانند آن ها رفتار خواهد کرد.

 

** گاهی بچه ها برای آزمودن والدین دروغ می گویند تا واکنش آنها را بسنجند.

در چنین مواقعی لازم است والدین به جای نشان دادن واکنش تند و شدید،

تلاش کنند تمرکز کودک را از روی موضوع دروغگویی به راستگویی معطوف کنند.

 دروغگویی کودکان

** گاهی اوقات هم ، کودکان برای بدست آوردن چیزی که می خواهند

و یا وقتی می دانند کار اشتباهی کرده اند برای آنکه تنبیه نشوند دروغ می گویند.

 

چگونه تشخیص می دهید که فرزندتان دروغ می گوید؟

این سۆالی نیست که به راحتی بتوان جواب داد به خاطر اینکه بچه ها با یکدیگر فرق دارند. چندین راهنمایی وجود دارد:

 

۱) به چهره آنان نگاه کنید وقتی آنان واقعیت را می گویند آرامش دارند در صورتیکه بسیاری از بچه هاوقتی دروغ می گویند عصبی و ناراحت هستند.

 

۲) ساده بودن گفتار :دروغ تمرین شده و با آب و تاب گفته می شود.

 

۳) منطقی بودن: دروغ به دروغ بیشتری برای پشتیبانی شدن نیاز دارد بنابراین با هم تناقض پیدا می کنندو بی مفهومند .

 

 

 

چه کنیم؟

اولین گام برای مقابله با دروغگویی کودکان افزایش اطلاعات و آگاهی ما به

عنوان والد است. لازم است درباره رفتارهای کودک و دلایل دروغگویی اش آگاهانه تصمیم گرفت.

هرگز نباید کودک را دروغگو خطاب کرد. این القاب منفی باعث از دست رفتن اعتماد

به نفس وی می شود و او را به سمت دروغگویی بیشتر ترغیب می کند.

لازم نیست بگویید این چندمین بار است که دروغ می گویی. کافی است بفهمید

که کودکتان بدون اعتراف به دروغگویی، دروغ گفته است.

اگر می دانید دروغ گفته است از او نخواهید اعتراف کند. این کار او را جری تر می کند.

 

اگر درباره فرود آمدن یک بالگرد در خیابان حرف می زند از او درباره چگونگی هدایت بالگرد و … بپرسید.

به تصورات ذهنی او پر و بال بدهید نه این که او را متهم به دروغگویی کنید.

همچنین او را به دروغگویی تشویق نکنید. اگر کاری که خواسته بودید انجام نداده است

درباره آن سوال نکنید تا مجبور به دروغ گفتن نشود. کافی است تذکر بدهید که کارش را هنوز انجام نداده است.

 

بیان ارزش صداقت بهتر از تکرار مضرات دروغگویی است، به کودک اجازه دهید

لذت راستگویی را بچشد تا مزه تنبیه دروغگویی را، همچنین بگذارید احساسات

خود را به هنگام انجام رفتار درست یا نادرست به زبان بیاورد

در این صورت شما بهتر می توانید ریشه دروغگویی وی را شناسایی کنید.

وقتی صداقت دشوار است

مهم است که بدانید چرا کودک دروغ می گوید:

شاید درباره نمره اش دروغ می گوید زیرا احساس می کند تحت فشار قرار می گیرد

و از ترس عواقبی که نمرات پایین به دنبال دارد، واقعیت را پنهان می کند. بنابراین

او قربانی رفتار نادرست والدین خود شده است. اگر متوجه این وضعیت شدید با او صحبت کنید

و درحالی که همه جانبه از او حمایت می کنید، دلایلش را بشنوید. در این جا هر دو باید تغییر رفتار دهید.

 

تاثیر مستقیم والدین بر گرایش کودکان به دروغگویی یا راستگویی

واکنش شدید و تند والدین در مواجهه با دروغگویی کودک باعث می شود

کودک نقطه ضعف والدین را پیدا کند و با شناخت حساسیت والدین نسبت

به این موضوع، از دروغ برای جلب توجه آنها استفاده کند. در بعضی موارد این والدین هستند

که کودکان را تشویق به دروغ گفتن می کنند. ارائه واکنش غیرمنطقی و تند نسبت

به دروغگویی یا خیال پردازی کودک، ارائه ندادن الگوی مناسب، پنهان کاری در مقابل کودک،

ناآگاهی نسبت به تاثیر گفتار والدین بر کودک، باعث می شود کودک از آن به

عنوان حربه ای برای توجیه رفتارهای خود و رسیدن به اهدافش استفاده کند

دروغگویی کودکان

در چه صورت دروغگویی کودکان نگران کننده است؟

اگر کودک بعد از سنین پنج تا شش سالگی همچنان به دروغگویی خود ادامه دهد،

می تواند جای نگرانی داشته باشد. والدین باید با بررسی علل توسل او به این امر،

سعی در رفع کمبودهایی نمایند که در حقیقت عامل پناه جستن او به دروغگویی است.

اما معمولاً کودکان در حدود شش تا هفت سالگی، از میزان دروغ های خود می کاهند.

آنها در می یابند که دیگر دلیلی برای دروغ گفتن وجود ندارد و فقط در موارد نادر به چنین کاری متوسل می شوند.

 

پدر و مادر باید الگوی مناسبی برای فرزندشان باشند

هنگامی که والدین به یکدیگر دروغ می گویند، در واقع به کودک می آموزند

که تو نیز می توانی این کار را بکنی. شنیدن دروغ های افراد بزرگسال به هنگام صحبت

با تلفن نیز همین اثر را روی کودک دارد. به یاد داشته باشید که کودکان در چند

سال نخست پس از تولد، تمایل شدیدی به الگوبرداری از پدر و مادر و سایر اعضای خانواده خود دارند.

ممکن است علت دروغگویی فرزندتان، رفتار خشن و عصبی شما به هنگام بروز اتفاقاتی مانند

شکستن گلدان و نظیر آن باشد. در چنین مواقعی به جای تنبیه و دعوا کردن او، می توانید بگویید:

«خیلی حیف شد که مثلاً اون گلدون شکست. من اونو خیلی دوست داشتم.

اما به هر حال تو که تقصیر نداشتی، اتفاقی افتاد و شکست.» به این ترتیب

کودک دیگر دلیلی برای ترس و در پی آن، دروغ گفتن نمی بیند و اگر بار دیگر اتفاق مشابهی رخ دهد به راحتی حقیقت را خواهد گفت.

 

برای درمان دروغگویی باید علل آن به خوبی شناخته شود.

برای پیشگیری و درمان دروغگویی والدین و مربیان باید واقعیات را بپذیرند و برای شنیدن موارد

خوشایند و ناخوشایند از طرف کودکان آماده شوند و با رفتار خود به کودک بیاموزند

که گفتن واقعیات به هر صورتی که باشد مقبول است و موجبات تنبیه و آزار کودک

را فراهم نخواهد کرد. اگر کودک در عمل پی ببرد که والدین و مربیان او را برای

دروغگویی تشویق و برای راستگویی تنبیه نمی‌کنند، به تظاهر در رفتار و جعل واقعیت نخواهد پرداخت.

دروغگویی کودکان

 

درمان دروغگویی کودک

 

شناخت علل

باید بدانیم که چرا کودک دروغ  می گوید و چه انگیزه ها و موجباتی

او را به دروغ وا داشته است! و هدف او از این دروغ چیست!

 

نشان دادن ارزش راست گفتن

در وهله اول کودک باید دریابد که دروغگویی کار نادرست و ناپسند و راستگویی

عملی با ارزش و پسندیده است. کودک باید ارزش راست گفتن را در عمل تجربه کند.

 

دادن آگاهی

پس از شناخت علت یا علل، زمان دادن آگاهی و اطلاعات لازم است.

برای مثال کودکی که در اثر اشتباه در بیان تخیل و واقعیت دروغی گفته است، باید بفهمد

که واقعیت چیست و خواب و خیال چیست و به او بفهمانید که در بیان آن مسئله

دچار اشتباه شده  است. به فردی که در سن تشخیص است باید تفهیم شود که

سخنی را که گفته، ناپسند بوده است و مورد قبول و پذیرش پدر و مادر و دیگران نیست

و ممکن است روزی این گونه سخنان زیان و خطر پدید آورند و باعث آبروریزی هایی شوند.

 

اجازه بیان احساسات

کودک باید احساسات خود را آزادانه ابراز کند. در صورتی که بیان احساسات باعث آزار

و اذیت اطرافیان شود باید به کودک آموخت که به تدریج این احساسات را جایگزین

احساسات خوشایند سازد و نباید برای احساسش تنبیه شود. برای نمونه اگر کودکی

از برادر کوچکترش خوشش نمی‌آید باید به او اجازه داده شود که احساسش را بیان کند.

 

 ایجاد محیط سالم

محیط خانه و تربیت کودک را از ریا و نیرنگ دور سازید و آن ها را از دوستان

دروغ گو، حتی آن هایی که گاهی به شوخی دروغ می گویند دور کنید. چرا که کودک است و جنبه نقش پذیری و تقلید دارد.

دروغگویی کودکان

 رعایت انصاف

کودک شاهد بی انصافی های والدین است. او می بیند که پدر یا مادر در اثر اشتباه

ظرفی از دستشان می افتد و می شکند و کسی نیست آن ها را مورد بازخواست

قرار دهد، ولی همین که نمونه این لغزش توسط کودک انجام شود، او را به باد ناسزا گرفته،

متهم به سربه هوایی می کنند. در این حالت چون کودک انصافی از پدر و مادر نمی بیند

و از سوی دیگر مایل به شکست و تحقیر شخصیت خود نیست، تن به دروغ می دهد.

دروغگویی کودکان

عفو و بخشش

در خانه و خانواده و تربیت فرزندان رعایت انضباط و ضوابط اخلاقی ضروری است

ولی زیاده روی در این امر درست نیست. برای واداشتن طفل به راست گویی ضروری است

در مواردی از بعضی لغزش ها که گاهی خودمان هم مرتکب آن می شویم، چشم

پوشی کنیم و او را ببخشیم. حتی رعایت انصاف ایجاب می کند که او در مواردی کارهای

جزئی خود را که علنی کردن آن موجب شرم و حیاست، از شما پنهان دارد. البته به شرطی که مخالف با شرع و اخلاق نباشد.

دروغگویی کودکان

 محدود کردن توقعات

از او انتظار نداشته باشید که همه خواسته های شما را برآورده کند و کاری

که شما در انجامش ناتوان هستید و یا تنبلی تان می آید، آن را انجام دهید، او برایتان انجام دهد.

 

ایمن کردن از مجازات

فرزندان ما باید در خانه احساس آرامش و اطمینان کنند و مطمئن باشند

که خطاهای بی اختیار بخشوده می شود. تنبیه و سرزنش برای مواردی است که

تعمدی در کار باشد و تازه اگر در همان کار عمدی هم سخن راست گفته شود موجب تخفیف در عقوبت باید باشد.

دروغگویی کودکان

پند و اندرز

این امر در کودکان بسیار موثر است چرا که هنوز با فطرت خود فاصله

چندانی نگرفته اند و هنوز درون و ضمیرشان پاک و صاف است. بیان این که خدا از

این کار راضی نیست و آدم به جهنم می رود، برای بازداشتن بچه ها از دروغ موثر است.

دروغگویی کودکان

محبت کردن

به فرزندان باید محبت کرد به گونه ای که او گرمی و لذت آن را بچشد و احساس کند،

وجود محبت سبب می شود که کودک نیازی به تظاهر و تصنع نداشته باشد

و به دروغ و فریب رو نیاورد. البته لازمه این محبت آن است که در مواردی

لغزش او را نادیده بگیرند و اگر هم خطایی مستحق تنبیه انجام داد، او را ببخشند.

دروغگویی کودکان

 هشدار به کودک

ما معمولا سعی داریم به کودک تفهیم کنیم که راه او راهی درست و به صواب

نیست که این سخنان برای همه کودکان قابل فهم نیست اگر چه کودک باید

از قبل بداند که دوست داشتن والدین چه منافعی برای او دارد و دوست نداشتن

چه زیان هایی. بعدها در سنین بالاتر می توان به او گفت که این کار را خدا دوست ندارد

و چیزی که خدا دوست ندارد در مقابلش عقوبت و مجازات است و او از لذت ها و محبت ها در دنیا و آخرت محروم می شود.

دروغگویی کودکان

مچ گیری

در موارد حادتر می توان موضع شدیدتری گرفت و پس از بیان دروغ هایش،

آن را به رخش کشید و به او تفهیم کرد که ما می دانیم تو دروغ می گویی.

البته لازم است این مرحله پس از همه تذکرات، اخطارها و اندرزها باشد و آن چنان نباشد

که در حضور جمعی صورت گیرد و او در این زمینه احساس حقارت کند، چون هنگامی

که کودک خود را رسوا ببیند سر از کارهای خطرناکی در می آورد و دروغ گویی حرفه ای می شود.

 

 تنبیه و تهدید

در مواردی که هیچ یک از مواضع بالا سودی نبخشد و فایده ای ندهد،

بهتر است از راه تهدید و یا تنبیه او را از دروغ گویی دور داریم که البته این راه،

چندان عملی نیست و تنبیه  ما نشان می دهد که دیگر در تربیت، کار از کار گذشته است.

دروغگویی کودکان