فال و طالع بینی درپورتال جامع فرانیاز فراترازنیاز هرایرانی

فال و طالع بینی ,علم اخترگویی یا طالع‌بینی یعنی تعبیر و تفسیر آینده

فال و طالع بینی

فال و طالع بینی

طالع‌بینی به روش هایی گفته می‌شود که برخی باور دارند

به یاری آنها می‌توان از آینده و سرنوشت هرکس آگاه شد.

علم اخترگویی یا طالع‌بینی یعنی تعبیر و تفسیر آینده

با توجه به وضعیت ستارگان، و علم اخترشناسی

یعنی پژوهش علمی ستارگان و علم کائنات،

نخست از سده هفدهم میلادی از یکدیگر جدا شدند.

امروز طالع بینی یا ستاره خوانی مورد تایید مجامع علمی نیست،

و بسیاری از مردم آن را خرافات و موهوم پرستی می دانند.

طالع بینی را می توان زیرمجموعه ستاره‌بینی دانست

که معمولاً با توجه به تطبیق وضعیت سماوی با تولد فرد مربوط می‌شود؛

ولی طالع‌بینی اعداد، اسامی، رنگ (علاقه به رنگ خاص) و امور دیگر نیز گفته می‌شود.

تاریخچه

فال و طالع بینی

هزاران سال پیش آسمان شب برای مردم نسبت به امروز اهمیت بسیار بیشتری داشت. آنها نقوش درهم و برهم ستارگان را به عنوان تصویری از جهان زمینی می پنداشتند

و نام اشیا، قهرمانان افسانه‌ای و بیش از هر چیز جانوران مورد علاقه و احترام خود را به این نقوش آسمانی می‌دادند.

آنها در گروه معینی از ستارگان درخشان نقش ثور (گاو)،

حمل (بره)، حوت (ماهی) و جدی (بز) و بسیاری از صورت های دیگر را می‌دیدند.

علاوه بر آنها به فرایندهایی که در آسمان نقش می گرفتند،

قبل از هر چیز توجه می‌کردند: آنها مشاهده می‌کردند

که چگونه ماه به طور منظم و به تناوب تغییر شکل می‌دهد.

آنها این نکته را دریافتند که تعدادی از ستاره‌های درخشان متفاوت از اغلب ستارگان دیگر حرکت می‌کنند

و آنها را ستاره‌های مهاجر یا سیاره‌ها نامیدند.

و آنها با اشتیاق می‌خواستند بدانند

که این بازی های آسمانی منحصربه‌فرد چه معنا و مفهومی برای آنها می‌تواند

داشته باشد. آیا خورشید، ماه و سیاره‌ها شاید خدایانی بودند،

که در ارتفاعی غیر قابل دسترس و بالاتر از همه چیز این سو و آن سو می‌رفتند؟

یا این که خدایان به این طریق خواسته‌ها و اخطارهای خود را به آدمیان منتقل می‌کردند؟

بنابراین کم و بیش به این ترتیب بود

که طالع بینی (اخترگویی یا تنجیم) به وجود آمد،

علمی که در آن انسان بر اساس وضعیت ستارگان به ظاهر می‌تواند

آینده را پیشگویی کند.

طالع‌بینی در بابل

این بخش نیازمند گسترش است.

آنچه ما امروز به عنوان طالع بینی (اخترگویی) یا علم ستاره خوانی می شناسیم

و برحسب آن عمل می کنیم

ریشه تاریخی اش به راهبان بابلی در دوران باستان برمی گردد.

طالع بینی در مصر

این بخش نیازمند گسترش است.

مصریان از خیلی خیلی قدیم رابطه قابل اعتمادی میان پدیده‌های آسمانی و فرایندهای زمینی یافته بودند:

هنگامی که در تابستان ستاره نورانی سیروس (شعرای یمانی) برای نخستین بار در آسمان غروب ظاهر می‌شد،

خیلی زود پس از آن رود نیل از بستر خود طغیان می‌کرد.

طالع‌بینی در یونان و روم

این بخش نیازمند گسترش است.

یونانیان و سپس رومیان دانش و آگاهی خود را در این باره از بابلی‌ها به دست آوردند و آن را توسعه دادند.

ما امروزه هم سیاره‌های دستگاه خورشیدی را به نام خدایان روم باستان می نامیم

(نام لاتین). اغلب خصوصیات سیاره‌ها برای نام گذاری آنها تعیین کننده بود.

رنگ قرمز رنگ خون است.

بنابراین سیاره سرخ‌فام مریخ (Mars) به نام خدای جنگ نامیده شد.

سیاره چالاک و سریع مهاجر آسمان، به نام سفیر خدایان، تیر (Mercury)،

سیاره درخشان و زیبای زهره (Venus) به نام الهه عشق و باروری،

سیاره درخشان آرام و موقر مشتری (Jupiter) به نام خدای خدایان روم،

ژوپیتر نام گرفت.

طالع‌بینی در ایران

فال و طالع بینی

برای نمونه، طالع‌بینان دربار ساسانی به خسروپرویز گفتند

که پسری از تو زاده می‌شود که در بدنش علامت‌هایی دارد

و این پسر کسی است که قلمرو تو را از بین می‌برد

و به دست اقوام بیگانه می‌اندازد.

خسروپرویز چون این علامت ها را در بدن یزدگرد سوم دید

، دستور داد او را به اصطخر تبعید کنند

تا پادشاه نشود. چند سال بعد، یزدگرد سوم بر تخت نشست

و در همین زمان عرب‌ها به ایران حمله کردند و ایران را تسخیر کردند.

همین‌طور رستم فرخزاد، فرمانده بزرگ ارتش ساسانیان،

که از علم طالع‌بینی سررشته داشت، با دیدن صورت‌های فلکی،

فهمید که آن سال سال نحسی برای ساسانیان و ایران خواهد بود

و همین‌طور نیز شد؛ عرب‌ها با یورش به ایران،

قسمت بزرگی از کیستی، تاریخ، فرهنگ و هنر ایرانیان را نابود کردند

و موفق به تسخیر کشور شدند.

تاثیرات طالع بینی

فال و طالع بینی

تمام تمدن های بزرگ قدیمی در آسیا، آفریقا، آمریکا منجم هایی،

اغلب از فرقه راهبان و عالمان، در دربار و بارگاه خود داشتند

که به طور مرتب فرایندهای آسمانی را مشاهده و نظاره می‌کردند،

مشاهدات خود را در دفاتری ثبت می کردند

و تلاش می کردند این فرایندها را تعبیر و تفسیر کنند.

طالع بینان یا منجمان به پیشگویی سرنوشت شاهان یا قلمرو پادشاهی آنان می پرداختند.

در همه جا حکمرانان تصمیم‌های خود را با توجه به رای و نظر منجمان دربار خود اتخاذ می کردند.

برای نمونه آنها مسائلی را ازقبیل این که چه موقع باید ازدواج کنند

، یا به لشکرکشی و جنگ بپردازند و یا به ساخت یک کشتی اقدام کنند،

همیشه از منجمان خود می پرسیدند.

از حدود دو هزار سال پیش ستاره خوان ها یا طالع گویان

به تعبیر و تفسیر آینده مردم عادی نیز پرداختند.

آنها برای این کار آنچه را اصطلاح ((طالع نما)) نامیده می شود،

و در آن وضعیت سیاره‌ها در لحظه تولد شخص کشیده شده است،

تهیه می کنند. یکی از طالع بینان معروف قدیمی ((کلادیوس بطلمیوس))

(تولد ۸۷، وفات ۱۶۸ میلادی) که در شهر اسکندریه (در مصر) زندگی می کرد،

در سال ۱۵۰ میلادی آگاهی های طالع‌شناسی آن زمان خود را در کتابش به نام ((تترابیبلوس)) گردآوری کرد

و انتشار داد که طالع بینی یا اخترگویی یا ستاره خوانی

امروز هنوز هم بر اساس و مبنای این کتاب قرار دارد.

پیشگویی آینده

طالع بینی چگونه بوجود آمد؟

هزاران سال پیش آسمان شب برای مردم نسبت به امروز اهمیت بسیار بیشتری داشت.

آنها نقوش درهم و برهم ستارگان را  به عنوان تصویری از جهان زمینی می پنداشتند

و نام اشیا،قهرمانان افسانه ای و بیش از هر چیز جانوران مورد علاقه

و احترام خود را به این نقوش آسمانی می دادند.

آنها  در گروه معینی از ستارگان درخشان نقش ثور (گاو)،

حمل (بره)،حوت (ماهی) و جدی (بز) و بسیاری از صورتهای دیگر را می دیدند.

علاوه بر آنها به فرآیندهایی که در آسمان نقش می گرفتند،

قبل از هر چیز توجه می کردند:آنها مشاهده می کردند

که چگونه ماه به طور منظم و به تناوب تغییر شکل می دهد.

آنها این نکته را دریافتند که تعدادی از ستاره های درخشان

متفاوت از اغلب ستارگان دیگر حرکت می کنند

و آنها را ستاره های مهاجر یا سیاره ها نامیدند.

و آنها با اشتیاق می خواستند بدانند

که این بازیهای آسمانی منحصر به فرد چه معنا

و مفهومی برای آنها می تواند داشته باشد.

آیا خورشید،ماه و سیاره ها شاید خدایانی بودند

،که در ارتفاعی غیر قابل دسترس و بالاتر از همه چیز این سو و آن سو می رفتند؟

یا این که خدایان به این طریق خواسته ها

و اخطارهای خود را به آدمیان منتقل می کردند؟

به عنوان مثال،مصریان از خیلی خیلی قدیم رابطه قابل اعتمادی میان پدیده های آسمانی و فرایندهای زمینی یافته بودند:

هنگامی که در تابستان ستاره نورانی سیروس (شعرای یمانی) برای نخستین بار در آسمان غروب ظاهر می شد،

خیلی زود پس از آن رود نیل از بستر خود طغیان می کرد.

طالع بینی چگونه بوجود آمد؟

بنابراین کم  و بیش به این ترتیب بود

که طالع بینی (اخترگویی یا تنجیم) به وجود آمد،

علمی که در آن انسان بر اساس وضعیت ستارگان به ظاهر می تواند

آینده را پیشگویی کند.تمام تمدنهای بزرگ قدیمی در آسیا،آفریقا،آمریکا منجمهایی،اغلب از فرقه راهبان و عالمان،در دربار و بارگاه خود داشتند

که به طور مرتب فرآیندهای آسمانی را مشاهده و نظاره می کردند،

مشاهدات خود را در دفاتری ثبت می کردند و تلاش می کردند

این فرآیندها را تعبیر و تفسیر کنند.

آنچه ما امروز به عنوان طال بینی (اختر گویی) یا علم ستاره خوانی می شناسیم

و بر حسب آن عمل می کنیم ریشه تاریخی اش به راهبان بابلی در دوران

باستان بر می گردد.

یونانیان و سپس رومیان دانش و آگاهی خود

را در این باره از بابلی ها بدست آوردند

و آن را توسعه دادند.ما امروزه هم سیاره های دستگاه خورشیدی

را به نام خدایان روم باستان روم می نامیم (نام لاتین).

اغلب خصوصیات سیاره ها برای نام گذاری آنها تعیین کننده بود.

رنگ قرمز،رنگ خون است.

بنابراین سیاره سرخ فام مریخ (Mars) به نام خدای جنگ نامیده شد.

سیاره چالاک و سریع مهاجر آسمان،به نام سفیر خدایان

،تیر (Mercury)،سیاره درخشان و زیبای زهره (Venus) به نام الهه عشق

و باروری،سیاره درخشان آرام و موقر مشتری (Jupiter)

به نام خدای خدایان روم،ژوپیتر نام گرفت.

فرانیاز فراترازنیاز