روانشناسی بالینی چیست؟ در پورتال جامع فرا نیاز فراتراز نیاز هر ایرانی
روانشناسی بالینی با معاینه، تشخیص، درمان و جلوگیری از اختلالات ذهنی سروکار دارد.
با وجودی که روانشناسان بالینی غالباً در مراکز درمانی و بهداشتی کار می‌کنند امّا پزشک نیستند
و دارو تجویز نمی‌کنند. روانشناسی بالینی بزرگترین حوزه در بین حوزه‌های روانشناسی است.
روانشناسی بالینی خود دارای چند رشته تخصصی است که از آن میان می‌توان
به سلامت روانی کودکان، سلامت روانی بزرگسالان، اختلالات هیجانی، سوء مصرف دارو،
ناتوانی‌های یادگیری و روانشناسی سلامت اشاره کرد.
روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی
شاخه‌ای از روانشناسی است که به درک، پیش‌بینی و درمان نابهنجاری، ناتوانی و
آشفتگی‌های شناختی، هیجانی، زیست‌شناختی، روان‌شناختی، اجتماعی و رفتاری کمک می‌کند
و در گستره وسیعی از جمعیت‌های در جستجوی درمان کاربرد دارد. (رزنیک، ۱۹۹۱).
نقش‌های شش‌گانه آن عبارت است از: ارزیابی و تشخیص، مداخله و درمان، مشاوره،
آموزش و نظارت بر کار روان‌درمانگرها، پژوهش و مدیریت. غالب کارهای روانشناس
بالینی در راستای درمان و تشخیص، آموزش و پژوهش است
بیشترین شمار روانشناسان در این رشته کار می‌کنند، یعنی رشته‌ای که سر و کارش با کاربرد
اصول روان شناختی در امر تشخیص و درمان مشکلات عاطفی و رفتاری است.
مثلاً بیماری روانی، بزهکاری نوجوانان، رفتار جرم‌آفرین، اعتیاد دارویی، عقب‌ماندگی ذهنی،
کشمکش‌های زناشویی و خانوادگی، و سایر مشکلات خفیف سازگاری.
روانشناسی بالینی می‌تواند در بیمارستان‌های روانی، دادگاه‌های کودکان
یا سازمان‌های نظارت بر بزهکاران، درمانگاه‌های بهداشت روانی، نهادهای ویژه با روان‌پزشکی، ارتباط نزدیک داشته باشد.
روانشناسی بالینی
روانشناسان بالینی چکار می‌کنند؟
روانشناسان بالینی غالباً در بیمارستان‌ها، بخش خصوصی یا نهادهای دانشگاهی کار می‌کنند.
آن‌ها روش‌های عملی و رویکردهای نظری متعددی را فرا گرفته‌اند. برخی از آنان در
درمان اختلالات خاصی تخصص دارند. درمان بعضی از جدّیترین اختلالات روانی
از قبیل اسکیزوفرنی و افسردگی بر عهده روانشناسان بالینی است.
روانشناسان بالینی علاوه بر کار کردن با بیماران، باید سابقه و پرونده معاینه،
تشخیص و اهداف درمانی بیمار را نگهداری کنند. این پرونده به پیگیری روند پیشرفت درمان کمک می‌کند.
روانشناسان می‌توانند در مورد تشخیص، درمان و بازآموزی افراد نیز عهده‌‌دار مسئولیت گردند؛
اگر چه در اغلب این موارد، روانشناسان بعنوان عضوی از یک تیم شامل :
روانپزشک، پرستار و مددکار اجتماعی کار خواهندکرد ولی آموزش تخصصی آن‌ها باید
به گونه‌ای باشد که بتوانند بخش زیادی از مسئولیت‌ها را به تنهایی برعهده گیرند.
اهم این قبیل مسئوولیت‌ها عبارت‌اند از: تشخیص ناهنجاری‌های رفتاری،درمان فردی و گروهی، مشاوره و راهنمایی و بازآموزی .