تاریخچه تار در پورتال جامع فرانیاز فراترازنیاز هر ایرانی

تاریخچه تار

تاریخچه تار

پیشینه و معرفی

واژه “تار” در نوشته های موسیقی دانان قدیم ایران همچون صفی الدین ارموی،

خواجه بهاءالدین، ابوالفرج اصفهانی و تنی چند از شاعران و نویسندگان دوران گذشته

بسیار یاد شده است ولی معلوم نیست منظور ایشان همین سازی باشد

که ما امروزه به نام تار می شناسیم. حتی دوبیتی شاعر معروف و شوریده ایران

بابا طاهر همدانی که واژه تار در آن به کار رفته است نمی تواند رد پای درستی

از این ساز به دست دهد: دلی دیدم چو مرغ پا شکسته چو کشتی، بر لب دریا نشسته

همه گویند که طاهر تار بنواز صدا چون می دهد تار شکسته در گذشته

سازهایی با عنوان چهار تار، پنچ تار و شش تار بوده اند که این نام ها فقط تعیین کننده

تعداد سیم یا تارهای آن سازهایند. بنابراین نمی توان به چنین عنوان هایی

اعتماد کرد و مطمئن بود که منظور از چهارتار، پنج تار یا شش تار، همین ساز تار امروزی بوده باشد.

 

تاریخچه تار

بر اساس نقاشی های مربوط به بزم شاه عباس صفوی در عمارت

چلهستون اصفهان، معلوم می شود در آن زمان سازی مانند تار امروزی رواج نداشته است.

در یکی از این نقاشی ها، سازهایی مانند دف، نی، قانون، کمانچه و سازی مضرابی شبیه

به تار دیده می شوند. با توجه به این که یکی از سندهای محکم برای یافتن پیشینه هر ساز،

وجود نقش ها و نقاشی های مختلف از عهد گذشته می باشد و چنین سندی

تا کنون برای ساز تار بدست نیامده است، می توان گمان داشت که این ساز

خیلی قدیمی نیست و احتمالاً در ۲۰۰ تا ۲۵۰ سال پیش به شکل امروزی در آمده باشد.

قدیمی ترین تصویر متعلق به آن مربوط به اوایل دوران حکومت ناصرالدین شاه است

که میرزا علی اکبر فراهانی، بزرگ خاندان هنرپرور فراهانی را

در حال آموزش تار به هنرآموزان دربار قاجار نشان می دهد.

 

تاریخچه تار

تار از دوره فتحعلی شاه قاجار کم کم به ساز اول موسیقی شهری ایران تبدیل شد.

مهم ترین و معروف ترین نوازندگان این دوره نیز همگی تارنواز بودند و همچنین

ردیف موسیقی دستگاهی ایران نیز به کوشش نوازندگان تار شکل گرفت.

به جز منطقه آذربایجان، هیچ شکلی از تار در موسیقی های بومی ایران وجود ندارد.

اما شکل متفاوتی از آن به نام رباب در مناطق وسیعی از بلوچستان،

افغانستان و تاجیکستان از گذشته های دور به یادگار مانده است. به گمان ژان

دورینگ پژوهشگر معاصر فرانسوی، تار امروزی برگرفته از ساز رباب قدیم است.

زیرا شکل کاسه هر دو ساز، دوقلوست و سطح روی شان با پوست حیوان پوشیده می شود.

 

تاریخچه تار

تار از سازهای زهی و ایرانی است که با زخمه نواخته می‌شود.

تار در ایران و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند تاجیکستان، جمهوری آذربایجان

و ارمنستان و گرجستان و دیگر نواحی نزدیک قفقاز برای نواختن موسیقی کلاسیک

این کشورها و بخش‌ها رایج است. واژه تار خودش در فارسی به معنی رشته است.

هرچند که ممکن است معنی یکسانی در زبان‌های تحت تأثیر فارسی

و یا دیگر زبان‌های ایرانی تبار مثل کردی داشته باشد. این باعث شده است که

کارشناسان ایرانی بر این باور باشند که تار ریشه مشترکی میان همه اقوام ایرانی تبار

در جایی که از سوی ایرانیکا با قاطعیت به نام قاره فرهنگی ایرانیان نامیده شده دارد.

 

در گذشته تار ایرانی پنج سیم (یا پنج تار) داشت. غلامحسین درویش یا درویش خان

سیم ششمی به آن افزود که همچنان به کار می‌رود.

 

 

تاریخچه تار

 

تاریخچه تار

 

تار در لغت ایرانی به معنی زه، سیم و از لحاظ ساز شناسی از گروه سازهای

زهی مضرابی است.بنابر روایتی تار از زمان فارابی (حدود سال ۲۶۰ هجری – سال ۳۳۹ هجری)

موسیقیدان معروف ایرانی وجود داشته و بعد از وی توسط صفی الدین ارموی و دیگران

به سمت کمال پیش رفته است. بر این اساس نمونه سلف تار مربوط به عهد صفوی

(سال ۱۰۸۰ هجری) در تصویر زیر مربوط به نقاشی‌های کاخ هشت

بهشت اصفهان مشاهده می‌شود. دو تصویر که یکی در سال ۱۷۷۵ میلادی

و دیگری در سال ۱۷۹۰ میلادی در شیراز از تار نقاشی شده است نشان می‌دهد

نواختن این ساز در دورهٔ زندیه در شیراز متداول و مرسوم بوده است. با این همه،

نام نوازندهٔ مشخصی از این ساز در منابع دورهٔ زندیه دیده نمی‌شود و از این‌رو،

احتمالاً این ساز در آن دوره نام دیگری داشته است. سازِ تار با شمایل و

مشخصات کنونی (کاسه و نقاره شبیه به دل روبروی هم، با دسته‌ای متصل

دارای ۶ سیم طبق تصویر بالا) از زمان قاجار دیده شده است. مرتضی حنانه

(استاد موسیقی ایرانی) در کتاب گامهای گمشده، تار را ساز ملی ایرانیان می‌داند.

مرحوم روح‌الله خالقی (استاد موسیقی ایرانی) در کتاب سرگذشت موسیقی می‌گوید:

ساز (تار) بهمراه نام سازهایی دیگر در شعر فرخی سیستانی شاعر ایرانی

(۳۷۰–۴۲۹) ذکر شده است (هر روز یکی دولت و هر روز یکی غژ * هر روز یکی

نزهت و هر روز یکی تار).ساز تار ساخته و پرداخته ذوق ایرانی است

(منحنی و قوس‌هایی که در ساخت تار دیده می‌شود در خوشنویسی و نقاشی

و مینیاتور و معماری ایرانی جاری و ساری است) و طی سالهای متمادی کامل و کاملتر گشته است.

 

تاریخچه تار

آخرین اصلاحات توسط درویش خان استاد موسیقی ایرانی(۱۲۵۱تهران_۲ آذر ۱۳۰۵تهران)

با افزودن سیم ششم جهت تکمیل و وسعت دامنه صوتی تار انجام پذیرفته است.

تار دارای ۲۸ پرده است (یعنی کمتر از سه اکتاو). آخرین الگوی منحصربه‌فرد

ساخت تار نیز متعلق به سازگر مشهور ایرانی استاد یحیی دوم(۱۲۵۴–۱۳۱۰ه. ش)

می‌باشد چه به لحاظ شاخص فنی و چه از لحاظ ذوقی همچنان که گره چوب را به

شکل متقارن روی کاسه تار (در اصطلاح چهار گل) طراحی می‌نموده است.

جنس چوب کاسه تار از درخت توت، دسته آن گردو می‌باشد.

 

 

ساختار تار

تاریخچه تار

 

کاسهٔ تار بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب

کهنه‌تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود.

پرده‌ها از جنس روده گوسفند و دسته و پنجه معمولاً از چوب گردو تهیه می‌شوند.

شکل کاسهٔ تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است.

تار قفقازی شکل کمی متفاوتی دارد و سیم‌های آن بیشتر است.

جنس پرش از خرک از شاخ بز کوهی است. در دو طرف دسته از استخوان شتر استفاده می‌شود.

از لحاظی ساز تار به سه‌تار نزدیک است. از لحاظ شیوهٔ نوازندگی زخمهٔ عادی

در تار به صورت راست (از بالا به پایین) است ولی در سه‌تار بالعکس است

(از پایین به بالا). همچنین از نظر تعداد پرده‌ها نیز با هم شباهت دارند.

صدای تار به دلیل وجود پوستی که روی آن است از شفافیت خاصی برخوردار است

این پوست معمولاً پوست جنین گاو می‌باشد ولی از پوست ماهی نیز می‌توان استفاده کرد.

به خصوص سازهایی که ساخت قدیم هستند از شیوهٔ صدای دیگری برخوردارند.

 

 

شکل ظاهری

تاریخچه تار

 

قسمت کاسه (شکم) به دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم می‌شود که قسمت

کوچک را نقاره می‌گویند. روی کاسه و نقارهٔ تار پوست کشیده می‌شود. خرک تار

بر پوست کاسه تکیه کرده است. قسمت نقاره در انتهای بالایی به دسته (گردن)

متصل شده است. دستهٔ تار بلند و حدود ۴۵ تا ۵۰ سانتی‌متر است و بر کناره‌های

سطح جلویی آن دو روکش استخوانی چسبانده شده است که این استخوان معمولاً

از استخوان شتر تهیه می‌شود. دور دسته، پرده‌هایی عمود بر طول آن با فواصل

معین بسته شده است. تعداد پرده‌ها امروزه ۲۸ است. سازهای قدیمی با تعداد

۲۵ پرده ساخته می‌شده است. جعبه گوشی (سر) در انتهای بالایی دسته

قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه کار گذاشته شده است.

تعداد سیم‌های تار شش است که از انتهای تحتانی کاسه شروع شده،

از روی خرک عبور می‌کند و در تمام طول دسته کشیده شده، تا بالاخره

به جعبه گوشی‌ها داخل و در آنجا به دور گوشی‌ها کشیده می‌شوند. سیم‌های

شش‌گانه عبارتند از دو سیم سفید (پائین) که همصدا کوک می‌شوند، دو سیم زرد

(همصدا)، یک سیم سفید نازک (بنام زیر) و بالاخره یک سیم زرد (بم)،

که دوتای آخری غالباً به فاصله اکتاو کوک می‌شوند.

 

 

کوک تار

تاریخچه تار

فاصله سیم‌های هم صوت سفید، نسبت به سیم‌های زرد غالباً «چهارم» و

سیم‌های سفید نسبت به سیم بم معمولاً فاصله اکتاو یا هشتم را تشکیل می‌دهند

(به این ترتیب اگر سیم‌های همصدای سفید را «دو» کوک کنیم، سیم‌های زرد باید

غالباً «سل» و سیم بم «دو» یا «ر» کوک شوند). کوک تار در دستگاه‌ها و آوازهای مختلف تغییر می‌کند.

 

ثبت اجرای آذربایجانی تار در یونسکو

 

تاریخچه تار

نوشتار اصلی: ادعاهای دیگران دربارهٔ میراث فرهنگی و معنوی ایران

در دسامبر ۲۰۱۲، یونسکو هنر اجرای آذربایجانی تار را در فهرست میراث فرهنگی و معنوی خود ثبت کرد.

البته این امر مورد اعتراض جامعه هنری ایران (از جمله خانه موسیقی ایران)واقع شده است.

 

داریوش پیرنیاکان سخنگوی خانه موسیقی نسبت به ثبت ساز تار در فهرست

میراث معنوی کشور آذربایجان در یونسکو، اعتراض کرد. وی که مسئولین فرهنگی

ایران را مقصر می‌دانست، در واکنش به سخنان مسئولین فرهنگی کشور

آذربایجان که گفته بودند «ما تار آذربایجان را ثبت کردیم نه تار ایرانی»،گفت: «تبدیل شدن

تار ایرانی به ترکی یک جعل تاریخی است. این ساز از ایران به جمهوری آذربایجان

رفت و با برداشتن ربع پرده‌ها و کمی تغییر شکل، عنوان ساز ترکی را بر تار گذاشتند.

حال سؤال من این است اگر این ساز ترکی است چرا از مقام‌های

موسیقی ایران و دستگاه‌های این موسیقی استفاده می‌کنند.»

 

تار قفقازی یا تار یازده رشته تاری کمی متفاوت با تار است و در حدود

سال ۱۸۷۰ میلادی توسط صادق‌جان در شهر شوشا به وجود آمده است.

ساخت آن کمی متفاوت است و رشته‌های آن بیشتر است.

 

 

سازندگان تار

از سازندگان به نام این ساز در دوران قاجار می‌توان از اوس فرج‌الله، یحیی اول

و یحیی دوم و عباس و جعفر صنعت و بعد از آنها به رمضانعلی

شاهرخ و در دوران ما به استاد ابراهیم قنبری مهر، استاد رضا ژاله وحسین قلمی

 

نوازندگان تار

 

تاریخچه تار

نوازندگان پیشین

  • آقا علی‌اکبر خان فراهانی
  • آقا حسینقلی
  • میرزاعبدالله
  • درویش خان
  • علینقی وزیری
  • موسی معروفی
  • نصرالله زرین‌پنجه
  • علی‌اکبر شهنازی
  • مرتضی نی‌داوود
  • عبدالحسین شهنازی
  • غلامحسین بیگجه‌خانی
  • لطف‌الله مجد
  • عطا جنگوک
  • فریدون حافظی
  • جلیل شهناز
  • محمدرضا لطفی

 

نوازندگان حاضر

  • فرهنگ شریف
  • هوشنگ ظریف
  • حسین علیزاده
  • محسن نفر
  • داریوش طلایی
  • داود آزاد
  • کیوان ساکت
  • داریوش پیرنیاکان
  • حمید متبسم
  • ارشد تهماسبی
  • مجید درخشانی
  • شهرام میرجلالی
  • علی بیانی
  • مازیار شاهی
  • علی قمصری

منبع : ویکی پدیا

تاریخچه تارتاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار تاریخچه تار